Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Άγριες φράουλες Ταϋγέτου

Μια ωραία πρωινή βόλτα στην ησυχία και στην δροσιά του βουνού. Εκεί οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί, οι μυρωδιές και οι ήχοι έχουν την δικιά τους ροή. Σκεφτόμουν τις παιδικές μου βόλτες με τους γονείς μου στο βουνό. Το ατελείωτο δάσος που απλωνόταν δεξιά και αριστερά του δρόμου για την Σπάρτη. Σήμερα μετά από τις μεγάλες φωτιές στα τέλη του 90' και του 07' το τοπίο έχει αλλάξει δραματικά.Τα ανθρώπινα ιδεολογήματα της κονόμας, του κέρδους, τα ανθρώπινα συστήματα διαχείρισης και εξουσίας, εκτός από τον άνθρωπο εχθρεύονται και το περιβάλλον του.
 Παρόλα αυτά το βουνό αντέχει και σε κάποια σημεία αναγεννάτε. Τόσο δυνατός είναι ο Ταΰγετος. Καταστράφηκε τόσες φορές από τον άνθρωπο και ακόμα υπάρχουν σημεία του που μπορεί να χαθείς στο δάσος, να ξεδιψάσεις από τα ποτάμια του.  Και εάν είσαι τυχερός θα πέσεις επάνω στην Fragaria vesca ή αλλιώς στην άγρια φράουλα. 
Αυτή την περίοδο σε διάφορα σημεία του Ταϋγέτου σε σχετικά υψηλό υψόμετρο, έχουν ωριμάσει οι άγριες φράουλες. 
Πρόκειται για μικροσκοπικές φράουλες στο μέγεθος ενός νυχιού που όσο μπόι τις περισσεύουν από τις καλλιεργούμενες φράουλες, το συμπληρώνουν σε γεύση. Μάλιστα περιέχουν και λεπτά αρώματα που έχουν χαθεί από την ήμερη φράουλα.
'Αγρια φράουλα, χωρίς Μανωλάδες, χωρίς τιμολόγια, χωρίς καταπίεση, χωρίς μεσάζοντες και παραγωγούς και πάνω από όλα χωρίς την ανάγκη του ανθρώπου.
Καλή Λευτεριά!
 


Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια (μέρος 7)

Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια

Σε αυτό και στα επόμενα γράμματα μου, εάν υπάρξουν, η θέση του παραλήπτη θα είναι κενή, γιατί η τοποθεσία σου εδώ και καιρό, είναι άγνωστη σ' εμένα. Μπορεί να βρήκες ένα ωραίο κλουβί, μπορεί πάλι να τοποθέτησες κουρτίνες στα παράθυρά σου για προστατεύσεις το σώμα σου, από τα λάγνα οπτικά σκαναρίσματα των γειτόνων σου, που προσπαθούν να βυθίσουν το βλέμμα τους ανάμεσα στους γλουτούς σου. Μπορεί επίσης τα πράγματα μέσα σου να έχουν παραμείνει ίδια, να αφήνεσαι στα οπτικά χάδια αγνώστων, να συνεχίζεις να είσαι απεγνωσμένα γυμνή μπροστά από μια ντουλάπα Σάββατο βράδυ και να ερεθίζεσαι στην ιδέα ότι εκείνη την στιγμή δίνεις παράσταση γι αυτούς που το βράδυ αυτό θα μείνουν σπίτι και απλά εγώ να μην μπορώ να σε εντοπίσω, γιατί απομακρύνθηκες από το πεδίο μου.
Δεν αισθάνομαι κουρασμένος από την αναζήτηση. Απλά είναι κάποιες στιγμές που δεν υπάρχει τίποτα μέσα μου. Ούτε κούραση, ούτε θλίψη, ούτε χαρά. Γι' αυτό και έχω να σου γράψω σχεδόν ένα χρόνο. Στο τίποτα δεν υπάρχει ανάγκη, ούτε λαβή για κράτημα, ούτε τοίχος που σε πλακώνει, ούτε αέρας.
Έμεινα με τις αναμνήσεις ρεζέρβα. Μόνο που δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα με βγάζει η ρεζέρβα. Μετρώ τις αποστάσεις από την καμάρα του πέλματος σου μέχρι το στήθος σου και από το λαιμό σου μέχρι ανάμεσα στα πόδια σου. Μου φαίνονται μεγάλες οι αποστάσεις γιατί τις κάνω ισορροπώντας σε μία ελάχιστη δοκό, που το κάθε βήμα χρειάζεται προσοχή και μελέτη, εδώ βλέπεις δεν υπάρχει χώρος για αυθορμητισμό, ούτε για παρορμήσεις.

Συγνώμη για το συγκεκριμένο γράμμα.


Προηγούμενες Αγαπημένες Πρωταγωνίστριες