1) Η Μεσσηνία γενικά είναι από παλιά χώρος δράσης της Χ.Α. εξ αιτίας της κωμόπολης του Μελιγαλά. Οι χρυσαυγίτες από την ίδρυση της οργάνωσής τους και πέρα δεν ξεχνάνε κάθε Σεπτέμβρη να επισκέπτονται τον Μελιγαλά για το μνημόσυνο στην πηγάδα.
2) Η Μεσσηνία, εκτός από γενέτειρα του Σαμαρά, είναι προπύργιο της Νέας Δημοκρατίας με μπόλικη εκλογική πελατεία. Αυτό το μέχρι τώρα δεδομένο αρχίζει να κάνει ρωγμή ύστερα από χρόνια, αφού ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας το διεκδικεί και η Χ.Α., που με την διεξαγωγή ενός πολυπληθούς φεστιβάλ επιχειρεί να κάνει επίδειξη ισχύος στο κομματικό «σπίτι» του Σαμαρά, ο οποίος, όπως αποδείχτηκε με την τελευταία του πολιτική εμφάνιση στην πόλη με το ζόρι θα συγκέντρωνε κόσμο σε παρόμοια εκδήλωση. Η Χ.Α. προσμένει πολλά από την γενέτειρα του Σαμαρά στις επικείμενες δημοτικές εκλογές και σίγουρα κάτι περισσότερο από μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο!
3) Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Χ.Α., με την χορηγία και τις ευλογίες μερικών επιχειρηματιών και «επιφανών» Καλαματιανών, διατηρεί γραφεία στην πόλη για πάρα πολλά χρόνια, από τότε που μετρούσε μόνο δύο γραφεία γενικώς (Αθήνα – Καλαμάτα). Τα γραφεία ήταν ενεργά και επιφορτισμένα με διοργάνωση εκδηλώσεων, αφισοκολλήσεων καθώς και πραγματοποίηση επιθέσεων σε στέκια μεταναστών, αναρχικών και νεολαίων1.
4) Το 7,76 % που συγκέντρωσε η Χ.Α. στην Μεσσηνία δίνει ένα σοβαρό πάτημα για την διεξαγωγή φεστιβάλ.
5) Σε όλους τους γειτονικούς νομούς η Χ.Α. διαθέτει αρκετή δύναμη, που αποτυπώθηκε και στα εκλογικά ποσοστά της. Οπότε, γίνεται αντιληπτό, ότι το φεστιβάλ θα έχει την σίγουρη στήριξη των γύρω περιοχών.
Η χρόνια εθελοτυφλία
Με προπύργιο, λοιπόν, τα γραφεία και με τις πλάτες κάποιων ευκατάστατων καλαματιανών, πολλά «πρωτοπαλίκαρα», μεταξύ των οποίων και ο πάλε ποτέ καλαματιανός χρυσαυγίτης Ανδρουτσόπουλος ή αλλιώς Περίανδρος, εξορμούσαν από τις αρχές του ’90 στους δρόμους και όποιον πάρει ο χάρος. Οι χρόνιες επιθέσεις των χρυσαυγιτών εναντίον μεταναστών, «φρικιών», πανκιών και αναρχικών μέχρι πριν λίγα χρόνια περνούσαν στα ψιλά ως μικροσυμπλοκές μεταξύ περιθωριακών! Τα άτομα της ομάδας κρούσης συμμετείχαν και συμμετέχουν ως οργανωμένοι οπαδοί στους δύο συνδέσμους φιλάθλων της τοπικής ομάδας της πόλης «Καλαμάτα» συνεχίζοντας το εθνοχουντικό παρελθόν της, αφού η ομάδα είναι δημιούργημα της Χούντας έχοντας ως αρχικό σύμβολο το γνωστό πουλί, που στη συνέχεια άλλαξε σε κάτι πιο shic. Εννοείται ότι οι συγκεκριμένοι σύνδεσμοι λειτουργούν και λειτουργούσαν ανέκαθεν σαν φυτώριο της τοπικής Χ.Α. Οι εν λόγω φασιστοσύνδεσμοι κατά καιρούς έχουν πρωταγωνιστήσει σε πολλά ρατσιστικά περιστατικά εναντίων έγχρωμων ποδοσφαιριστών αντίπαλων ομάδων, ξεχωρίζοντας βεβαίως τους έγχρωμους της ομάδας της Καλαμάτας.
Η εμπροσθοφυλακή της Χ.Α. όλα αυτά τα χρόνια απαρτίζεται από ένα επικίνδυνο μείγμα γνωστών μαχαιροβγαλτών, ατόμων που πωλούν προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά, σωματέμπορων, καθώς και εμπόρων και διακινητών ναρκωτικών. Μέσα σε αυτούς συνυπάρχουν και κάποια στενά συγγενικά πρόσωπα του, μέχρι πριν λίγο καιρό, αστυνομικού διευθυντή Μεσσηνίας.
Οι χρυσαυγίτες έχουν πλούσιο «ρεπερτόριο» από τραμπουκισμούς και βίαια περιστατικά στην πόλη, κάτι με το οποίο το παρόν κείμενο δεν θα ασχοληθεί ιδιαιτέρως, παρά μόνο με κάποια ενδεικτικά που σημειώθηκαν μερικά χρόνια πριν.
Τα παρακάτω περιστατικά, παρά την έντασή τους, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα και δεν σημειώθηκε καμία ιδιαίτερη αντίδραση από τον κοινωνικό χώρο της πόλης, καθιστώντάς τα πλέον ενδεικτικά για το κοινωνικό κώμα που επικρατούσε στην πόλη και που είχε επιβληθεί από τα κάθε λογής «μαγαζιά» κομμάτων, συλλόγων, φορέων και πολιτισμού. Τον Μάιο του 2009, με αφορμή εκδήλωση της τοπικής αναρχικής ομάδας «Αλάνια του Νέδοντα» για την πολύνεκρη απεργία του 1934 στην Καλαμάτα, η Χ.Α. επιδόθηκε σε κυνήγι αναρχικών. Δύο βράδια πριν την εκδήλωση, χρυσαυγίτες εφορμούν σε καφενείο προς αναζήτηση αναρχικών. Από την επίθεση τραυματίστηκαν πέντε άτομα εκ των οποίων και ο σερβιτόρος που πήγε να επέμβει. Με το πέρας της εκδήλωσης η Χ.Α. με πορεία 20 ατόμων κάνει επιδρομή σε τρένο, αναζητώντας αναρχικούς με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών μεταναστών, καθώς και εργαζομένων στον ΟΣΕ.
Ας σημειωθεί, ότι μία μέρα μετά την συγκεκριμένη εκδήλωση αρκετοί οπλισμένοι χρυσαυγίτες με κατσαβίδια και λοστούς επιτίθενται σε μέλη της «Πρωτοβουλίας Συντρόφων» που προετοίμαζαν εκδήλωση ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τραυματίζοντας τρία άτομα και σπάζοντας την βιτρίνα ψιλικατζίδικου. Η επίθεση τερματίστηκε με τον διωγμό των χρυσαυγιτών από την γειτονιά. Οι προκλήσεις, απειλές και προπηλακισμοί ατόμων που συμμετείχαν στις εν λόγω εκδηλώσεις συνεχίστηκαν για αρκετούς μήνες. Σε όλα αυτά, εάν προστεθούν και οι πάμπολλοι τραμπουκισμοί πιτσιρικάδων, γιατί έχουν περίεργα μαλλιά και μεταναστών, γιατί έχουν σκούρο δέρμα, τα περιστατικά αμέσως πολλαπλασιάζονται! Σε όλα τα προηγούμενα γεγονότα δεν οργανώθηκε καμία ουσιαστική αντίδραση. Ακόμα και το σωματείο του ΟΣΕ δεν έβγαλε ούτε μια καταδικαστική ανακοίνωση για τους χτυπημένους εργαζόμενους. Βέβαια, όλα αυτά δεν είναι άμοιρα μιας απρονοησίας και ενός παλληκαρισμού εκ του ασφαλούς τόσο των χρυσαυγιτών όσο και εκείνων που ήλθαν να συνδράμουν την εκδήλωση, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι η ολιγάριθμη ομάδα αναρχικών δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την υπεράριθμη και τραμπουκική παρουσία των χρυσαυγιτών της Καλαμάτας. Η λογική είναι χαρακτηριστική: Αρκεί να κάνουμε πολιτική παρέμβαση και γαία πυρί μιχθήτω! Κάτι που όπως φαίνεται πάει να επαναληφθεί…
Η αντιφατικότητα και η ιδιοτελής σκοπιμότητα, όμως, είναι χαρακτηριστική. Πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο, σημειώθηκαν διάφοροι εμπρησμοί σπιτιών, όπου διέμεναν μετανάστες, την ώρα που αυτοί ήταν μέσα. Η λεγόμενη «ανοιχτή συνέλευση» που τώρα τμήμα της έγινε «αντιφασιστική κίνηση» αποφάσισε, τότε, ότι δεν έχει κάποιο νόημα μια συγκέντρωση ή πορεία για το γεγονός. Την ίδια εποχή μέσα σε δύο μέρες και μετά από μπόλικο ξύλο και μαχαιριές εξαφανίστηκαν οι μετανάστες από τα φανάρια της πόλης. Σε αυτό το γεγονός κανένας απολύτως δεν αναφέρθηκε. Μήπως βόλευε και αρκετούς «προοδευτικούς» που κατά βάθος τους ενοχλούσε η παρουσία τους;
Ο «γραφικός» ηθοποιός
που έγινε βουλευτής
Ο βουλευτής Μεσσηνίας που εκλέχτηκε με την Χ.Α., ο Δημήτρης Κουκούτσης, που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας την υπόθεση τού φεστιβάλ, δεν ήρθε ουρανοκατέβατος στην Χ.Α.. Ανακατευόταν για χρόνια με τα κοινά της πόλης και οι φιλοναζιστικές του απόψεις, τις οποίες διαλαλούσε σε όλα τα πόστα που αναλάμβανε, αντιμετωπίζονταν ως γραφικές και διασκεδαστικές. Ακόμα και η γνωστή κουμπαριά του με τον Ανδρουτσόπουλο δεν έπειθε για την σοβαρότητα του ναζιστικού του λόγου.
Και ήρθε η στιγμή όπου ο μαθημένος στα θεάματα, σαν ερασιτέχνης ηθοποιός, Κουκούτσης, έγινε βουλευτής και θα οργανώσει το φεστιβάλ Νεολαίας του ακροδεξιού κόμματος στο πάρκο του λιμενικού, στο ίδιο σημείο που έχουν κάνει φεστιβάλ οι αντιφασίστες, η ΚΝΕ κ.ά., για να τιμήσει την επέτειο της δικτατορίας του Μεταξά. Άλλωστε ξέρει πολύ καλά από πολιτισμό, αφού είχε διατελέσει χρόνια μέλος στο συμβούλιο του πολιτιστικού φορέα του δήμου την λεγόμενη ΦΑΡΙΣ καθώς και μέλος δύο ιστορικών θεατρικών ομάδων (αλήθεια όταν αυτό το παραμύθι αργά ή γρήγορα τελειώσει θα τον ξαναδεχτούν ως μέλος τους;). Ο δημοφιλής Κουκούτσης, στην προσπάθεια του να μαζέψει κόσμο στο φεστιβάλ, έχει ξεκινήσει να υπόσχεται off the record μέχρι και σακούλες με τρόφιμα και άλλα καλούδια σε όποιους παραβρεθούν στο φεστιβάλ. Το νέο έχει φτάσει ακόμα και στα γύρω χωριά, όπου συζητιέται εκτενέστερα ειδικότερα από ανθρώπους με σημαντικά προβλήματα διαβίωσης.
Στο εγχείρημα τού Κουκούτση έχει αντιταχθεί όλο το λεγόμενο συνταγματικό τόξο της πόλης. Οι όποιες μάχες δεν ανήκουν, πλέον, στην σφαίρα του περιθωριακού. Ο αντιφασιστικός λόγος, καθώς και το αντιφασιστικό ξύλο, θεωρούνται κάτι σαν υποχρέωση. Οργανώσεις της αριστεράς, κόμματα, ανοιχτές συνελεύσεις, διάφοροι σύλλογοι αλλά και θεατρικές ομάδες κινούνται πλέον σε ρυθμούς αντιφασιστικούς. Στην μάχη για την αποτροπή του φεστιβάλ, εκτός από την ευρύτερη αριστερά και ό,τι έχει μείνει από το Πασοκ, στην πόλη έχουν ριχτεί ακόμα και οι επαγγελματίες που πρόσκεινται στην ΝΔ με την δικαιολογία ότι το φεστιβάλ εν μέσω θέρους θα χαλάσει την τουριστική κίνηση της πόλης! Η αλήθεια βέβαια κρύβεται στο μερίδιο που διεκδικεί η Χ.Α. από την πίτα της εξουσίας, του οποίου μεγάλο κομμάτι προέρχεται από την ΝΔ. Ήδη σε τοπικό επίπεδο πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι που πρόσκεινται στην ΝΔ έχουν πιάσει το νόημα και χαριεντίζονται με την Χ.Α. δίνοντας το παρόν σε εγκαίνια γραφείων με την ελπίδα να τσιμπήσουν κάτι τι στις επόμενες εκλογές.
Όλοι αυτοί που για χρόνια εθελοτυφλούσαν, γιατί είχαν βολευτεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τώρα έγιναν αντιφασίστες. Ωραία όλα αυτά, αλλά μήπως μας διέφυγε κάτι όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως τώρα που αυτοί, οι οποίοι κάποτε αντιμετωπίζονταν ως γραφικοί, απόκτησαν περαιτέρω εξουσία είναι αργά; Τα θεατρικά σχήματα, που έθρεψαν τον, πραγματικά ταλαντούχο ηθοποιό, Κουκούτση, (ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να χαιρετίσει ναζιστικά, στις πρόβες) για χρόνια ακολουθούσαν τις επιταγές του φαίνεσθαι και του ανταγωνισμού μεταξύ τους για το ποιος θα ανεβάσει την πιο φαντασμαγορική παράσταση με τα περισσότερα εισιτήρια, αγνοώντας την κοινωνική κατάσταση γύρω τους και εν τέλει την ουσία της τέχνης που δεν είναι άλλη από την ατομική και συλλογική απελευθέρωση από κάθε είδους δεσμά. Στον ανταγωνισμό αυτό δέχτηκαν ακόμα να συμμαχήσουν και με τον φιλοναζί Κουκούτση, αντιμετωπίζοντάς τον ως γραφικό και διαφημίζοντας έτσι την δημοκρατικότητα και την ικανότητα να στεγάζονται όλες οι απόψεις κάτω από την ομπρέλα των θεατρικών σχημάτων τους, κάτι που τώρα το ξέχασαν. Με αυτή την ελαφρότητα ο θεατρίνος-διασκεδαστής έγινε αγαπητός και δημοφιλής στην πόλη. Την δημοφιλία του την χρησιμοποίησε δεόντως στις τελευταίες εκλογές, κάνοντας να τρίβουν τα μάτια τους τα θεατρικά σχήματα που υπήρξε μέλος και ηθοποιός. Η προετοιμασία αντιφασιστικών θεατρικών έργων που έχουν ξεκινήσει τα συγκεκριμένα σχήματα για τον νέο χρόνο μοιάζει να είναι σαν διαδικασία εξιλέωσης! Αλλά δεν είναι.
Κάτι ψιθυρίζεται ότι η μακρά περίοδος χάριτος για την πόλη σταματάει κάπου εδώ. Η χρόνια αδράνεια και εθελοτυφλία της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής πόλης στους πάλαι ποτέ θεωρημένους ως γραφικούς χρυσαυγίτες ήρθαν να κάνουν ταμείο και μετά το φεστιβάλ χορού και τον καλαματιανό στα πανηγύρια, η Καλαμάτα θα χορέψει και τον χορό που θα σύρει ένα δικό της παιδί, που κάποτε το είχαν για γραφικό και διασκεδαστή.
Έμμεσες και άμεσες
αντιφασιστικές συμμαχίες
Τα μεταπολιτευτικά πολιτικά και κομματικά μαγαζιά, που συσπειρώθηκαν ως «συνταγματικό τόξο», επιχειρούν μια θεσμική αντιμετώπιση της Χ.Α., καθώς βλέπουν, όπως είπαμε, το μερίδιο της εξουσίας τους να συρρικνώνεται. Εννοείται, ότι η θεσμική αντιμετώπιση μόνο γέλια προκαλεί, αφού η Χ.Α. είναι αδελφή ψυχή και σάρκα από την σάρκα του θεσμικού συστήματος των «συνταγματικών τοξοβόλων». Το αστείο μεγαλώνει όταν αναλογιστούμε ότι, ειδικότερα μέσα σε λίγα χρόνια, αυτοί που τώρα ανατρέχουν στο Σύνταγμα και την Δημοκρατία τα έχουν παραβιάσει και καταργήσει ουκ ολίγες φορές. Παρέα με τους παραπάνω συσπειρώνονται και αρκετοί εξωκοινοβουλευτικοί δημοκράτες, αριστεροί και μη, ο καθένας για τους ιδιαίτερους μικροπολιτικούς λόγους του, αλλά με κοινό παρανομαστή τα κομμάτια της εξουσιαστικής πίττας που όλο και μικραίνουν συμμετέχουν στον «αντιφασιστικό αγώνα».
Επίσης, πολλοί αντιεξουσιαστές και αναρχικοί έχουν επιδοθεί σε έναν πόλεμο στο δρόμο με τους χρυσαυγίτες, παραβλέποντας έτσι την ουσία, αλλά και την κινητήρια δύναμη της Χ.Α., που δεν είναι άλλη από το κράτος. Τα αντιφασιστικά κελεύσματα των δημοκρατών φαίνεται πως έπιασαν τόπο σε κάποιους του ευρύτερου αναρχικού-αντιεξουσιαστικού «χώρου».
Πολλές φορές η παρουσία των αντιεξουσιαστών-αναρχικών δεν περιορίζεται μόνο στο δρόμο, αλλά αρκετοί συμμετέχουν και σε εκδηλώσεις, που σαν θέμα έχουν την θεσμική αντιμετώπιση της Χ.Α, διαφυλάττοντας με τον τρόπο τους τα κομμάτια της εξουσίας, ώστε να συνεχίζουν να τα νέμονται οι παλαιοί κάτοχοί τους. Παραβλέπουν βέβαια το γεγονός ότι η Αναρχία ουδεμία σχέση έχει με το Σύνταγμα και την Δημοκρατία. Τέτοια είναι η διείσδυση της δημοκρατικής και μανιχαϊστικής λογικής, που ο απελευθερωτικός λόγος της Αναρχίας πάει περίπατο και θυσιάζεται για τις ανάγκες τής ούτως ή άλλως ανύπαρκτης Δημοκρατίας και του ούτως ή άλλως ανύπαρκτου Συντάγματος, με τελικό σκοπό την επικράτηση μιας Δημοκρατίας, η οποία έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά της εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, επιβεβαιώνοντας τον καταδυναστευτικό της χαρακτήρα ως πολίτευμα.
Ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι άλλο παρά η προσπάθεια των «μαγαζιών» να μην χάσουν τα επί χρόνια δικαιώματα τους στην εξουσία. Ας τους αφήσουμε, λοιπόν, να βγάλουν τα μάτια τους! Σε αυτόν τον αγώνα οι αναρχικοί δεν θα συμπράξουμε με κανέναν που αγωνιά για την διαφύλαξη ή την εδραίωση της εξουσίας του. Ιστορικά οι αναρχικοί αγωνιστές που έχουν μπει κάτω από την ομπρέλα του αντιφασισμού παρέα με δημοκράτες, αριστερούς και κομμουνιστές απλά έχουν φάει τα μούτρα τους. Τρανό παράδειγμα ο αντιφασιστικός αγώνας ενάντια στο καθεστώς του Φράνκο στην Ισπανία. Η ιστορία υπάρχει για να διδάσκει, αλλά στην προκειμένη φαίνεται πως μας κάνει πλάκα.
Σε αυτή την προάσπιση της εξουσίας που έχει καμουφλαριστεί σε «αντιφασιστικό αγώνα» δεν θα συμπράξουμε έμμεσα ή άμεσα με καμία αριστερά ή δεξιά. Επειδή και οι δύο πλευρές σφαγίασαν ανθρώπους της αντίθετης πλευράς (και όχι μόνον) για να εδραιώσουν ή να ενδυναμώσουν την εξουσία τους. Η κατάργηση του κράτους και η διαρκής μάχη με κάθε είδους εξουσία τρομάζουν τους δημοκράτες αντιφασίστες όπως και τους ακροδεξιούς της Χ.Α. Ο αναρχικός λόγος και δράση δεν περιορίζεται μόνο ενάντια στην άνοδο ενός εθνικιστικού, ακροδεξιού ή ναζιστικού σχηματισμού, αλλά αντιτίθεται καθ’ ολοκληρίαν στις δημοκρατικές λογικές. Ψάχνει να βρει και να καταστρέψει την εξουσία σε κάθε της μορφή, ατομικά και συλλογικά. Δεν κλείνει το μάτι στους δημοκράτες συμπράττοντας μαζί τους και πιστεύοντας ότι είναι καλύτεροι από τους ακροδεξιούς της Χ.Α. Και το κυριότερο: Οι αναρχικοί οργανώνουν με υπομονή, συνέχεια και συνέπεια τις δυνάμεις τους, το λόγο και τις ιδέες τους πάνω σε ολικά απελευθερωτικά προτάγματα, κι όχι σε μικροπρεπείς και μικροπολιτικές πρακτικές που διαιωνίζουν τα εξουσιαστικά νταραβέρια.
Ούτε Φασισμός, ούτε Δημοκρατία,
Κάτω ο Κρατισμός, για την ΑΝΑΡΧΙΑ!
Ελευθερόκοκκος
1. Εδώ αξίζει να σημειωθεί και η πρόσφατη αδελφοποίηση της πόλης της Καλαμάτας με την Schwabisch Hall η οποία είναι η γενέτειρα του υπουργού πολιτισμού του Χίτλερ Christian Mergenthaler καθώς και του στρατηγού των Ες-Ες August Heissmeyer.
Επίσης, η γερμανική αδελφή πόλη της Καλαμάτας είναι έδρα της γερμανικής Kου Κλουξ Κλαν που συστάθηκε το 2000. Όλα αυτά βέβαια μπορεί να θεωρούνται ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αξίζει να αναφερθεί αυτή η σύμπτωση, έστω χάριν σημειολογίας.
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 129, Ιούλιος-Αύγουστος, 2013
Πηγή: http://anarchypress.wordpress.com/2013/07/10/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου