Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Αθλιότητα! Μπουλντόζες ισοπέδωσαν καταυλισμό τσιγγάνων στην Καλαμάτα!


Μπουλντόζες του δήμου Καλαμάτας συνοδευόμενες από δύο διμοιρίες ΜΑΤ  ορμώμενες από Αθήνα ισοπέδωσαν σήμερα καταυλισμό τσιγγάνων στην περιοχή της Καλαμάτας. Ο καταυλισμός ήταν χτισμένος πάνω από 30 χρόνια σε σημείο έξω από την πόλη  σε ιδιόκτητο οικόπεδο του Δήμου και διέμεναν πάνω από 10 οικογένειες. Οι τσιγγάνοι μετά την ισοπέδωση του μέρους που έμεναν για δεκαετίες, περιμάζευαν ότι απέμεινε όρθιο από το χώρο και μπορεί να τους φανεί χρήσιμο για το χτίσιμο ενός νέου καταυλισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δήμος Καλαμάτας είχε πάρει τεράστιο κονδύλι για την κατασκευή καταυλισμού τσιγγάνων στο βάλτο της Καλαμάτας σε μια περιοχή που έχει τρομερό πρόβλημα με κουνούπια και ποντίκια. Παρόλα αυτά ο καταυλισμός χτίστηκε άρπα κόλα, έγιναν τα εγκαίνια και τελικά ελάχιστοι εγκαταστάθηκαν σε αυτόν. Αλήθεια ποιος περίμενε να πάνε να μείνουν άνθρωποι σε τέτοιο μέρος; Αλλά μάλλον ήταν πολλά τα λεφτά!

Φαίνεται πως οι χρόνιες φωνές του δημάρχου Παν. Νίκα και των ακροδεξιών συμβούλων του για το γκρέμισμα του εν λόγω καταυλισμού εισακούστηκαν. Η χρονική συγκυρία με πρωθυπουργό τον καλαματιανό Σαμαρά καθώς και η όλο και περισσότερη συντηριτικοποίηση και φασιστικοποίηση του κόσμου ήταν ευκαιρία για την υλοποίηση του χρόνιου σχεδίου του δημάρχου.
Η κατεδάφιση καθώς και το κυνήγι τσιγγάνων ήταν γεγονότα λίγο πολύ αναμενόμενα καθώς πριν από ένα μήνα περίπου ο υπουργός προστασίας Δένδιας επισκέφτηκε την Καλαμάτα με θέμα την παραβατικότητα των τσιγγάνων. Ο Δένδιας δεσμεύτηκε ότι η εγκληματικότητα των τσιγγάνων θα λάβει τέλος. Όπως και έγινε! Οι μπουλντόζες γκρέμισαν ολόκληρο καταυλισμό ισοπεδώνοντας έτσι την εγκληματικότητα!!! Το συγκεκριμένο άθλιο γεγονός επιβεβαιώνει στο μέγιστο βαθμό το γεγονός ότι το κράτος εκτός από αδίστακτο είναι και εκδικητικό! 
Στην θέση του καταυλισμού ο δήμαρχος σκοπεύει να φτιάξει αθλητικό κέντρο! Εννοείται ότι αυτό είναι πρόφαση για να δείξει πυγμή και αποφασιστικότητα ενόψει δημοτικών εκλογών. Ο δήμαρχος εκμεταλλεύτηκε την χρονική συγκυρία και έλυσε ένα θέμα που κανείς  δεν μπορούσε να το ακουμπήσει για 30 χρόνια. Με τον τρόπο αυτό ο Νίκας σκοπεύει να κρατήσει με νύχια και με δόντια τους εναπομείναντες σκληρούς δεξιούς και ακροδεξιούς ψηφοφόρους του στο μαντρί, αποφεύγοντας διαρροές στην Χρυσή Αυγή και καλεί όλους τους νοικοκυραίους να συνταχθούν μαζί του.
Υ.Γ Σε όλη αυτή την άθλια επιχείριση καταστολής μέχρι αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές καμία φωνή αντίδρασης δεν υπάρχει! Να θυμίσω ότι στις 20 Ιουλίου στην ίδια πόλη έγινε αντιφασιστική πορεία. Εάν αυτή η επέμβαση κατά του καταυλισμού δεν είναι φασιστική  τότε τι είναι;
Αίσχος! 

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Ταλαιπωρημένο ''αρσενικό βουνό''

Τα έλατα στον Ταΰγετο φαίνεται πως προσβλήθηκαν από κάποια είδους αρρώστια που έχει ως αποτέλεσμα την ξήρανση τους.
Ως πρωτογενής παράγοντας της αρρώστιας εικάζεται ότι είναι η μακρά περίοδος ξηρασίας στο βουνό που κάνει τα δέντρα ποιο ευάλωτα στην προσβολή μικροβίων. Η ευεργετική καλοκαιρινή βροχή έχει εκλείψει αρκετά χρόνια, φέρνοντας  πολλά προβλήματα στο βουνό. Σε αυτό το γεγονός έχει συντελέσει αρκετά ο άνθρωπος που βλέποντας την φύση ως μέσο για να βγάλει κέρδος δεν διστάζει να την λεηλατεί και να την μολύνει.
Η αρρώστια φαίνεται να μην προσβάλει τα έλατα που βρίσκονται σε βαθιά σημεία του βουνού όπου υπάρχει αυξημένη υγρασία οπότε και τα δέντρα προστατεύονται από την παρατεταμένη περίοδο ανυδρίας.
Δεν γνωρίζω εάν ένα τέτοιο πρόβλημα θα μπορούσε να περιοριστεί!
 Ίσως μια λύση θα ήταν να δεντροφυτευτούν στην θέση των ξεραμένων ελάτων κάποιο είδος ελάτης που αντέχει σε ξηρασίες και που να μπορεί να συμβιώσει με το ήδη εγκατεστημένο είδος ελάτου που είναι υγιές και βρίσκεται σε ποιο υγρές περιοχές του βουνού.
Παραθέτω ένα ενδιαφέρων κείμενο από το Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων &
Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων  για την συγκεκριμένη ασθένεια η οποία εκτός από τον Ταύγετο ταλαιπωρεί πολλά δάση στον ελλαδικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο:
βίντεο για τον Ταύγετο

Εισαγωγή
Η εικόνα που βλέπει κάποιος επισκέπτης στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, όταν φτάσει στο ελατοδάσος, δεν είναι καθόλου εντυπωσιακή. Παρατηρεί χιλιάδες νεκρά δένδρα ελάτης! Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο την τελευταία διετία. Υπολογίζεται ότι τα δύο τελευταία χρόνια (2000-2001) έχουν νεκρωθεί περισσότερα από 150.000 δένδρα στο ελατοδάσος της Πάρνηθας.
Το φαινόμενο εκτεταμένων νεκρώσεων δένδρων στο ελατοδάσος της Πάρνηθας, αλλά και σε άλλα δάση ελάτης της χώρας μας γενικότερα είναι αρκετά παλιό. Παρόμοιες νεκρώσεις δένδρων είχαν παρατηρηθεί σε αρκετές θέσεις στην Πάρνηθα (Σκίπιζα, Όρνιο, Μόλα κ.ά) από το 1930 (Αμοργιανιώτης και Αγγελόπουλος 1996). Νεκρώσεις δένδρων σε μεγάλη έκταση, αναφέρονται επίσης στην περιοχή της Πάρνηθας τα έτη 1947-1948, το 1954 καθώς και τα έτη 1962-1966 (Καϊλίδης και Γεώργεβιτς 1968). Οι νεκρώσεις ελατοδένδρων στην Πάρνηθα παρατηρήθηκαν κατά περιόδους και στις επόμενες δεκαετίες και συνεχίστηκαν μέχρι σήμερα (Αμοργιανιώτης και Αγγελόπουλος 1996, Tsopelas et al. 2001)
Επιδημίες νεκρώσεων ελάτης έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Το φαινόμενο είχε λάβει μεγάλες διαστάσεις τα έτη 1988-1989, σε όλα σχεδόν τα ελατοδάση της χώρας, από τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα, στην Πελοπόννησο μέχρι τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Επίσης, τη διετία 2000-2001, εκτός από την Πάρνηθα, παρατηρήθηκαν νεκρώσεις ελατοδένδρων σε πάρα πολλές περιοχές της Ελλάδας. Αναφέρονται επιγραμματικά ορισμένες από τις περιοχές που σημειώθηκαν νεκρώσεις ελάτης την τελευταία διετία, όπως το Μαίναλο, ο Ερύμανθος και τα Αροάνεια στην Πελοπόννησο, ο Παρνασσός, ο Ελικώνας, η Οίτη, το Καλλίδρομο και ο Τυμφρηστός στη Στερεά Ελλάδα, καθώς και ο Όλυμπος στη Βόρεια Ελλάδα. Εκτεταμένες νεκρώσεις δένδρων σε δάση ελάτης έχουν επίσης παρατηρηθεί κατά καιρούς σε αρκετές χώρες της Ευρώπης καθώς και στη Βόρεια Αμερική.
Τα τελευταία πέντε χρόνια εκπονείται ερευνητικό πρόγραμμα από το Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων και Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων (ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.), με σκοπό τη διερεύνηση των αιτίων που συντελούν στο φαινόμενο των εκτεταμένων νεκρώσεων στα ελατοδάση της Ελλάδας και ιδιαίτερα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας.

Η επίδραση των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων
Οι παρατηρήσεις αρκετών ερευνητών στην Ελλάδα καθώς και σε περιοχές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής συντείνουν στην άποψη ότι το φαινόμενο των εκτεταμένων νεκρώσεων δένδρων ελάτης και άλλων κωνοφόρων ειδών σχετίζεται άμεσα με περιόδους μειωμένων βροχοπτώσεων (Καϊλίδης και Γεώργεβιτς 1968, Ferell and Hall 1975, Διαμαντής 1991, Markalas 1992). Νεκρώσεις ελατοδένδρων σε μεγάλη έκταση παρατηρούνται συνήθως όταν το ετήσιο ύψος βροχής είναι μειωμένο κατά το έτος που εμφανίζονται τα νεκρά δένδρα ή το προηγούμενο έτος. Οι νεκρώσεις των δένδρων επηρεάζονται άμεσα από τις μειωμένες βροχοπτώσεις την περίοδο της άνοιξης, που ξεκινάει η βλαστική περίοδος των φυτών, με την έκπτυξη νέων ιστών, οπότε οι απαιτήσεις των φυτών σε νερό είναι αυξημένες.
Εδώ πρέπει να γίνει μία επισήμανση, δεν θα πρέπει να αναφερόμαστε μόνο στις βροχοπτώσεις, αλλά στα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα γενικότερα που, εκτός από τη βροχή, περιλαμβάνουν το χιόνι και το χαλάζι. Στις ορεινές περιοχές της Ελλάδας, όπου φύεται η ελάτη, ένα σημαντικό μέρος της υδατικής οικονομίας εξαρτάται από τις χιονοπτώσεις.
Στο διάγραμμα (Εικ. 1) φαίνεται το ύψος των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων που καταγράφηκαν στο Τατόι τα τελευταία 4 χρόνια και οι νεκρώσεις των δένδρων ελάτης που παρατηρήθηκαν στην Πάρνηθα. Στο διάγραμμα παρατηρούμε ότι τα υδρολογικά έτη 1997-1998 και 1998-1999, που έγιναν παρατηρήσεις, το ύψος των κατακρημνισμάτων στο Τατόι ήταν αντίστοιχα 695,6 και 549,9 mm, δηλαδή πάνω από το μέσον όρο (462,4 mm). Οι νεκρώσεις δένδρων τις αντίστοιχες χρονιές (1998 και 1999) ήταν περιορισμένες. Νεκρώθηκαν 6 δένδρα/ Ha (0,96%) το 1998 και 3 δένδρα/ Ha (0,28%) το 1999. Τα υδρολογικά έτη 1999-2000 και 2000-2001, που το ύψος των κατακρημνισμάτων ήταν σημαντικά μειωμένο (275,3 και 270,8 mm αντίστοιχα), οι νεκρώσεις αυξήθηκαν σε 26,5 δένδρα/ Ha (3,65%) το 2000 και σε 32 δένδρα/ Ha (4,53%) το 2001. Αυτό μεταφράζεται σε περισσότερα από 150 000 νεκρά δένδρα μέσα στη διετία, όπως αναφέρθηκε στην αρχή.
Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι το ύψος των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων στα μεγάλα υψόμετρα της Πάρνηθας, σύμφωνα με παλιότερα στοιχεία, είναι σημαντικά μεγαλύτερο. Φτάνει δηλαδή τα 750-800 mm το χρόνο κατά μέσον όρο και μπορεί να ξεπεράσει τα 1000 mm ορισμένες χρονιές, ενώ τις ξηρές χρονιές είναι κάτω από 500mm (Διαπούλης 1958).
Είναι, λοιπόν, αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι οι νεκρώσεις στα δάση ελάτης σχετίζονται άμεσα με περιόδους ξηρασίας. Ωστόσο, το φαινόμενο είναι αρκετά σύνθετο και οφείλεται στην αλληλεπίδραση αβιοτικών και βιοτικών παραγόντων, που οδηγούν στη νέκρωση των δένδρων.
Στο ερώτημα εάν υπάρχει κάποια ασθένεια που προκαλεί τις νεκρώσεις δένδρων, η απάντηση είναι ότι οι νεκρώσεις δένδρων ελάτης δεν οφείλονται πρωτογενώς σε παθογόνα αίτια. Η ταυτόχρονη εμφάνιση του φαινομένου σε περιοχές που απέχουν μακριά η μία από την άλλη αποκλείει την πιθανότητα ενός παθογόνου οργανισμού αποκλειστικά υπεύθυνου για τις νεκρώσεις των δένδρων


Παράγοντες που συμβάλουν στην εξασθένηση των δένδρων
Ένα από τα βασικά ερωτήματα που θέλαμε να απαντήσουμε, στη μελέτη που διεξάγεται στην Πάρνηθα ήταν: Ποια δένδρα νεκρώνονται κατά τη διάρκεια των ξηρών ετών, αλλά και κατά τη διάρκεια ετών με κανονικές βροχοπτώσεις;
Επιλέχθηκε, λοιπόν, το 1997 ένας αριθμό δένδρων, σε δειγματοληπτικές επιφάνειες, σε όλη την έκταση του ελατοδάσους και εξετάστηκε η εξέλιξη της φυτοϋγειονομικής κατάστασής τους στα επόμενα χρόνια. Γινόταν περιοδική εκτίμηση στην κατάσταση της κόμης και καταγράφονταν εάν υπήρχαν προσβολές από παθογόνους οργανισμούς και έντομα και σε ποιο βαθμό.
Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών που ακολούθησαν έδειξε ότι: Τα δένδρα που νεκρώθηκαν το 1998 και 1999, που οι βροχοπτώσεις ήταν σε κανονικά επίπεδα, καθώς και τα δένδρα που νεκρώθηκαν το 2000 και το 2001, που οι βροχοπτώσεις, ή σωστότερα τα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα, ήταν σημαντικά μειωμένα, ήταν δένδρα, που στην πλειονότητά τους, η φυτοϋγειονομική τους κατάσταση δεν ήταν καλή. Τα δένδρα που νεκρώθηκαν παρουσίαζαν μια σταδιακή εξασθένηση (Tsopelas et al. 2001). Τα δένδρα αυτά, κατά τη διάρκεια ξηρών ετών, υφίστανται υδατική καταπόνηση, στη συνέχεια προσβάλλονται από φλοιοφάγα έντομα και νεκρώνονται. Τα δένδρα προσβάλλονται από φλοιοφάγα έντομα επειδή είναι καταπονημένα και οι μηχανισμοί άμυνας κατά των εντόμων έχουν εξασθενίσει.
Η εξασθένιση των δένδρων οφείλεται σε μια σειρά από αβιοτικούς και βιοτικούς παράγοντες, που δρουν ταυτόχρονα ή διαδοχικά. Αναφέρονται επιγραμματικά ορισμένοι από τους παράγοντες αυτούς.
Αβιοτικοί παράγοντες. Σε αυτούς περιλαμβάνονται το υψόμετρο, το έδαφος και η έκθεση. Οι συνθήκες ανάπτυξης της ελάτης είναι καλύτερες στα μεγάλα υψόμετρα, σε βαθιά και γόνιμα εδάφη, ενώ αντίθετα σε φτωχά και αβαθή εδάφη η αύξηση των δένδρων είναι περιορισμένη. Επίσης, έχουμε καλύτερη ανάπτυξη στις Βόρειες εκθέσεις, όπου οι συνθήκες υγρασίας είναι καλύτερες από τις Ανατολικές τις Νότιες τις ΝΑ και ΝΔ εκθέσεις, που δέχονται περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία και είναι ξηρότερες. Στις Ανατολικές, τις Νότιες, τις ΝΑ και ΝΔ εκθέσεις οι νεκρώσεις δένδρων εμφανίζονται σε μεγαλύτερη έκταση, ιδιαίτερα στα χαμηλά υψόμετρα, όπου είναι τα θερμοόρια της ελάτης. Στη ζώνη αυτή η ελάτη φύεται σε μίξη με τη χαλέπιο πεύκη, το πουρνάρι και τον οξύκεδρο.
Βιοτικοί παράγοντες. Αναφέρονται εδώ συνοπτικά ορισμένοι από τους κυριότερους βιοτικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην εξασθένιση των δένδρων.
Ένας σημαντικός παράγοντας είναι ο ιξός (Viscum album) Το 72% περίπου των δένδρων ελάτης του ανωρόφου στην Πάρνηθα είναι προσβεβλημένα από τον ιξό. Από τα δένδρα που νεκρώθηκαν, στην τετραετία που έγιναν οι παρατηρήσεις, το 90% περίπου ήταν προσβεβλημένα με ιξό. Το ποσοστό νέκρωσης ήταν σημαντικά μεγαλύτερο στα δένδρα με έντονη προσβολή. Έχει αποδειχτεί πειραματικά ότι δένδρα με σοβαρή προσβολή από αυτό το φυτικό παράσιτο, κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων καταπονούνται πολύ περισσότερο από τα υγιή δένδρα, στη συνέχεια προσβάλλονται από φλοιοφάγα έντομα και νεκρώνονται.
Στο ελατοδάσος της Πάρνηθας βρέθηκαν και ορισμένοι παθογόνοι μύκητες να προσβάλουν τις ρίζες των δένδρων. Αυτοί είναι: Heterobasidion annosum, Armillaria mellea και Armillaria gallica. Αν και ήταν ευρύτατα διαδεδομένοι σε όλη την έκταση του δάσους, το ποσοστό προσβολής από τους μύκητες ήταν σχετικά περιορισμένο. Από τα δένδρα που νεκρώθηκαν την περίοδο της μελέτης το 13% περίπου ήταν προσβεβλημένα με τους μύκητες (Tsopelas and Angelopoulos 2002). Οι μύκητες αυτοί δεν δημιουργούν επιδημικές καταστάσεις και είναι κοινοί στα δασικά οικοσυστήματα της ελάτης στη χώρα μας, όμως, έχουν τη δυνατότητα να νεκρώσουν δένδρα ακόμα και σε βαθιά εδάφη που υπάρχει επάρκεια νερού. Δένδρα με προσβολές στο ριζικό σύστημα μπορούν να επιβιώσουν για πολλά χρόνια. Κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων όμως, τα δένδρα αυτά υφίστανται υδατική καταπόνηση, επειδή λειτουργεί ένα μόνο μέρος του ριζικού τους συστήματος. Στη συνέχεια προσβάλλονται από φλοιοφάγα έντομα και νεκρώνονται.
Ένας άλλος βιοτικός παράγοντας που συμβάλει στην εξασθένιση των δένδρων ελάτης είναι το έντομο Choristoneura murinana, που προσβάλλει τους οφθαλμούς και τις νέες βελόνες. Ο βαθμός προσβολής από αυτό το έντομο ποικίλει από έτος σε έτος. Στην Πάρνηθα, το 1997 και το 2000 παρατηρήθηκε σημαντική προσβολή σε ένα μεγάλο αριθμό δένδρων.
Ατμοσφαιρική ρύπανση. Μεταξύ των παραγόντων που πιστεύεται ότι συμβάλλουν στο φαινόμενο της εξασθένισης των δασών είναι και η ατμοσφαιρική ρύπανση. Οι μελέτες που έχουν γίνει τα τελευταία 20 περίπου χρόνια έφεραν στο φως βιολογικούς μηχανισμούς δράσης των κυριότερων φυτοτοξικών ρύπων, που εξασθενούν σταδιακά τα δένδρα και τα κάνουν περισσότερο ευάλωτα σε έντομα και παθογόνους οργανισμούς. Στην Πάρνηθα, το 1997 μετρήθηκαν τα επίπεδα του τροποσφαιρικού όζοντος με ειδικό μετρητή και βρέθηκαν σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα. Από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο του 1997, μετρήθηκαν επίπεδα όζοντος περίπου 20.000 ppb.hous, ενώ τα μέγιστα επιτρεπτά επίπεδα για τα δάση είναι 10.000 ppb.hous. Παράλληλα, με τη μέθοδο του βιολογικού δείκτη (καπνός Bel W3), ερευνήθηκε η παρουσία του όζοντος, σε διάφορα σημεία στην Πάρνηθα (Βελισσαρίου και Σκρέτης 1998).
Από το φθινόπωρο του 2001 άρχισε η μελέτη των επιπτώσεων της χημικής σύστασης των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων στην υγεία του ελατοδάσους της Πάρνηθας, αυτό που ονομάζουμε «όξινη βροχή».
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε αυτή τη στιγμή αν η ατμοσφαιρική ρύπανση παίζει κάποιο ρόλο στις νεκρώσεις των δένδρων και σε ποιο βαθμό. Ωστόσο, είναι μια παράμετρος που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.


Αντιμετώπιση του προβλήματος
Το μεγάλο ερώτημα που παραμένει είναι, τι μπορούμε να κάνουμε για την αντιμετώπιση του φαινομένου των εκτεταμένων νεκρώσεων;
Από τη δεκαετία του 1960 ακόμα είχε απασχολήσει τις αρμόδιες αρχές η αντιμετώπιση του προβλήματος. Ένα μέτρο που εφαρμόστηκε ήταν η απομάκρυνση των νεκρών δένδρων. Έγιναν αλλεπάλληλες προσπάθειες να απομακρυνθούν όλα τα νεκρά άτομα. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώχθηκε να μειωθεί ο πληθυσμός των φλοιοφάγων εντόμων, τα οποία, όπως αναφέρθηκε, είναι αυτά που στην τελική φάση προκαλούν το θάνατο των δένδρων. Χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και χημικές ουσίες, ευτυχώς σε περιορισμένη κλίμακα. Το πρόβλημα όμως δεν αντιμετωπίστηκε.
Η προσπάθεια απομάκρυνσης των νεκρών δένδρων από την Πάρνηθα αυτή τη στιγμή δεν είναι εφικτή. Αλλά και να είχαμε τα μέσα να το κάνουμε, εάν προσπαθούσαμε να κόψουμε και να μεταφέρουμε μέσα στο δάσος 150-200 χιλιάδες δένδρα που νεκρώθηκαν τα τελευταία χρόνια, ίσως να προξενούσαμε μεγαλύτερες βλάβες στη βλάστηση. Άλλωστε έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι ο πληθυσμός των φλοιοφάγων εντόμων δεν ελέγχεται με αυτά τα μέτρα.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχουν μαγικοί τρόποι για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Τα μέτρα που μπορούν να ληφθούν στην Πάρνηθα πρέπει να έχουν μακρόχρονο ορίζοντα και να αποβλέπουν στη βελτίωση των συνθηκών ανάπτυξης της ελάτης, αλλά και των υπολοίπων ειδών που συνθέτουν τη χλωρίδα της περιοχής.
Ένα μεγάλο τμήμα του ελατοδάσους, ιδιαίτερα στις Α, τις Ν, τις ΝΑ και ΝΔ εκθέσεις βρίσκεται στα ξηροθερμικά όρια ανάπτυξης της ελάτης. Στις θέσεις αυτές η παρουσία της ελάτης μειώνεται συνεχώς. Εκεί μπορεί να υπάρξουν παρεμβάσεις με αναδασώσεις περισσότερο ξηροθερμικών ειδών όπως είναι η χαλέπιος πεύκη, ο οξύκεδρος και άλλα είδη.
Η δική μας έρευνα, εκτός από τη διερεύνηση των αιτίων που συντελούν στις νεκρώσεις δένδρων, αποβλέπει και σε τρόπους αντιμετώπισης των βιοτικών παραγόντων που, όπως αναφέρθηκε, συμβάλλουν στην εξασθένιση των δένδρων. Ωστόσο, γεννάται το ερώτημα σε ποιο βαθμό και με τι μέσα μπορούμε να επέμβουμε στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας. Όπως είναι γνωστό, ισχύει ειδικό καθεστώς στη διαχείριση των Εθνικών Δρυμών.
Η αντιμετώπιση, για παράδειγμα, του φυτικού παράσιτου Viscum album είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση σε δάση Πάρκα ή Εθνικούς Δρυμούς, επειδή δεν μπορούν να ληφθούν τα κατάλληλα διαχειριστικά μέτρα. Σε άλλες χώρες έχουν εφαρμοστεί και χημικές μέθοδοι, τις οποίες όμως δεν συνιστούμε. Επίσης, θα μπορούσαν να εφαρμοστούν μέτρα για τη αντιμετώπιση του εντόμου Choristoneura murinana, που προσβάλλει τους οφθαλμούς και τις νέες βελόνες. Και εδώ όμως μπαίνουν κάποια διλήμματα για τις μεθόδους που θα χρησιμοποιηθούν.

ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.- Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων &
Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων


Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Οι τέχνες είναι η φιλοσοφική λίθος της ζωής! Δεν καταργούνται...τον κώλο σας να χτυπάτε κάτω!

Δεν θα γίνουμε όλοι ούτε χαρτογιακάδες ούτε δούλοι για να σας ταΐζουμε, και να σας φτιάχνουμε τα σπίτια.
Το υπουργείο μετά τις χιλιάδες απολύσεις εκπαιδευτικών έρχεται να βάλει ταφόπλακα στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Πολλές ειδικότητες πλέον θα προσφέρονται μόνο από ιδιωτικά ΙΕΚ με τα οποία το κράτος συνεργάζεται άψογα!
Στην από καιρό γενικευμένη επίθεση της κυριαρχίας στο χώρο της παιδείας δεν γίνεται παρά να διαπιστώσουμε ένα πράγμα: Ότι εκτός από την δωρεάν βασική παιδεία που περισσεύει για το κράτος οπότε και πετσοκόβεται, περισσεύει και ότι σχετίζεται με την τέχνη!
Ήδη από την αρχή της σχολικής χρονιάς φάνηκαν οι προθέσεις του υπουργείου Παιδείας σχετικά με σχολεία και σχολές που σχετίζονται με την τέχνη.Η απαξίωση των Μουσικών σχολείων καθώς και των Καλλιτεχνικών σχολείων, η πρόθεση να μπει λουκέτο στο τμήμα  Λαϊκής Παραδοσιακής Μουσικής της Άρτας και τώρα το αιφνίδιο κλείσιμο της  Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας στην Στεμνίτσα παρέα με πολλά ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ είναι δείγματα μιας πολιτικής που θέλει να απαξιώσει την τέχνη.Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνονται οι χαρτογιακάδες την ανθρωπότητα! Με την τέχνη να μοιράζεται σε λίγους που έχουν τα οικονομικά μέσα για να την μάθουν και όλους τους υπόλοιπους ας κόψουν το λαιμό τους.

Μα η τέχνη δεν καταργείται! Όσες σχολές και να κλείσουν, θα βρίσκει τρόπο να ξεχύνεται από τα χέρια των κυρίαρχων. Θα είναι εκεί με σκοπό την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του!

Ακολουθεί ανοιχτή επιστολή της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας στην Στεμνίτσα:

Ανοιχτή επιστολή
της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας

Εκ μέρους της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας και σχέση με το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας περί κατάργησης ειδικοτήτων της επαγγελματικής εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της ειδικότητας της Αργυροχρυσοχοΐας καταθέτουμε κείμενο διαμαρτυρίας και τεκμηριωμένο αίτημα μη πραγματοποίησης του σχεδίου αυτού.

Γενικότερα θεωρούμε απαράδεκτη την τακτική της κατάργησης ως λύση των όποιων  προβλημάτων γιατί όχι μόνο δεν προσφέρει λύση αλλά δημιουργεί σοβαρές ελλείψεις και περισσότερα προβλήματα.

Ειδικότερα δε:

o Για την επαγγελματική εκπαίδευση:
Θεωρούμε λάθος να βάλλεται η επαγγελματική εκπαίδευση της χώρας, και μάλιστα, αντί να δημιουργηθεί ένα σύστημα Δ/βάθμιας εκπ/σης με ισοδύναμη βαρύτητα μεταξύ γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, να καταργούνται ειδικότητες με αποτέλεσμα να οδηγείται μεγάλο μέρος μαθητών σε επαγγελματικά αδιέξοδα, ενώ ταυτόχρονα ολόκληροι κλάδοι καταδικάζονται σε μαρασμό και ολοκληρωτικό αφανισμό (πόσο μάλλον όταν μιλάμε για  ειδικότητες που δεν υπάρχει αντίστοιχή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση).
Η Δ/βάθμια επαγγελματική εκπαίδευση παράγει ένα μεγάλο μέρος των καταρτισμένων αποφοίτων που κυρίως αυτοαπασχολούνται, χωρίς να επιβαρύνουν ουσιαστικά τους δείκτες ανεργίας (αντίθετα αποτελούν σοβαρή εργασιακή διέξοδο). Κατοχυρώνει δε εκπαιδευτικές και εργασιακές δυνατότητες σε μια μεγάλη ποικιλία πληθυσμιακών ομάδων, τόσο νεαρής όσο και μεγαλύτερης ηλικίας, αφού η ελάχιστη προϋπόθεση για τη φοίτηση είναι το αποδεικτικό της Α Λυκείου και όχι το απολυτήριο Λυκείου (όπως στα ΙΕΚ) ή οι εξετάσεις (όπως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση). Δηλαδή κατοχυρώνει το δημόσιο και δημοκρατικό αγαθό της παιδείας και της κατάρτισης για εργασία. Σημειωτέον δε ότι με αυτή την ενέργεια της κατάργησης απειλείται αυτή τη στιγμή το μέλλον όλων των μαθητών που φοιτούν στις εν λόγω ειδικότητες (και πιθανότατα και η επαγγελματική κατοχύρωση των ήδη αποφοίτων;)

o Για την ειδικότητα της Αργυροχρυσοχοΐας:
Ο επαγγελματικός κλάδος της Αργυροχρυσοχοΐας έχει βαθιές ρίζες στην μακραίωνη πολιτιστική ιστορία και στον παραγωγικό ιστό της χώρας (από την αρχαιότητα έως σήμερα). Όχι μόνο επιβίωσε σθεναρά όλους τους αιώνες της ιστορίας μας, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις παρήγαγε ανάπτυξη και πολιτισμό ακόμα και σε δύσκολες περιόδους (πχ τουρκοκρατία). Στη σύγχρονη Ελλάδα το νήμα της παράδοσης και των τεχνικών διασώζεται πια μόνο μέσω των Σχολών (των οποίων η κατάργηση σχεδιάζεται και) από τις οποίες έχουν αποφοιτήσει σημαντικοί και καταξιωμένοι τεχνίτες αλλά και καλλιτέχνες. Αποτελεί, επιπλέον, ιστορικό, αρχαιολογικό και πολιτιστικό αντικείμενο με προεκτάσεις στη «βαριά» τουριστική βιομηχανία. Κατά την άποψη μας αποτελεί επίσης και εξαγώγιμο προϊόν, σύμφωνα με παρατηρήσεις μας, ακόμα και στο εκπαιδευτικό επίπεδο. Για όλα τα παραπάνω θεωρούμε, λοιπόν, ότι η ειδικότητα αυτή πρέπει πάσει θυσία να διατηρηθεί, δεδομένου ότι μιλάμε για πολύ μικρό αριθμό σχολών ανά την Ελλάδα, ότι το κόστος λειτουργίας της ειδικότητας είναι μειωμένο λόγω του μικρού αριθμού εργαζομένων (σύμφωνα με τις λίστες που ανακοινώθηκαν: 16 άτομα) και ότι επιπλέον μέχρι στιγμής έχει δαπανηθεί μεγάλο ποσό για το εξοπλισμό και την κτιριακή υποδομή των εργαστηρίων, που θα πάει χαμένο. Παράλληλα οι απόφοιτοι των σχολών αυτών δεν προσβλέπουν σε κάποια πρόσληψη, κυρίως αυτοαπασχολούνται αναπτύσσοντας επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Επιπλέον, ο κλάδος της Αργυροχρυσοχοΐας δεν υπάρχει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα δημόσια ΙΕΚ της ειδικότητας είναι απελπιστικά λίγα και αποκλείουν πληθυσμιακές ομάδες χωρίς απολυτήριο Λυκείου,ενώ τα ιδιωτικά ΙΕΚ είναι πολύ δαπανηρά. Συμπερασματικά, θέλουμε ένας τέτοιος σημαντικός κλάδος να περάσει σχεδόν αποκλειστικά σε ιδιωτικούς φορείς ή επιθυμούμε να υπάρχει δημόσια μερίδα στην ανάπτυξη του;

o Για τη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας:
Στη Στεμνίτσα Αρκαδίας, περιοχή με αποδεδειγμένη αργυροχρυσοχοϊκή παράδοση τουλάχιστον 500 χρόνων (που αποτέλεσε στη μεταβυζαντινή περίοδο πανελλαδικό πυρήνα ανάπτυξης με βάση την Πελοπόννησο αλλά και με δραστηριότητα σε Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Μολδοβλαχία κ.α) η παράδοση συνεχίστηκε αδιάλειπτα με πολλούς και σημαντικούς αργυροχρυσοχόους. Δύο από αυτούς, ο (μπάρμπα-) Λάμπης Κατσούλης, βραβευμένος για το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών, και ο Αριστείδης Βλαχόγιαννης ξεκίνησαν το 1976  τη λειτουργία της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας (αρχικά σαν σχολή του ΕΟΜΜΕΧ και από το 1980 υπαγόμενη στο Υπουργείο Παιδείας).

Από τότε η σχολή αυτή παράγει άρτια καταρτισμένους τεχνίτες αλλά και (σε κοινωνικό επίπεδο) αποτελεί πυρήνα πολιτιστικής και οικονομικής ανάπτυξης καθώς και τουριστικό πόλο έλξης για την ευρύτερη περιοχή του (τωρινού) Δήμου Γορτυνίας. Η συγκεκριμένη λοιπόν σχολή αναγνωρίζοντας το ρόλο της στην τοπική κοινωνία αλλά και την εκπαιδευτική ευθύνη που φέρει προς μαθητές και αποφοίτους έχει να επιδείξει στο βιογραφικό της πάμπολλες συμμετοχές τόσο σε εκθέσεις (τοπικού ή πανελλαδικού επιπέδου), όσο και σε διαγωνισμούς (πανελλαδικού και ευρωπαΐκού επιπέδου) και μάλιστα με πολλές διακρίσεις, ενώ παράλληλα διοργανώνει ή συμμετέχει στη διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων αλλά και τοπικών κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Για όλα τα παραπάνω η σχολή αποτελεί σήμερα έναν από τους βασικούς πυρήνες για την τουριστική και οικονομική ανάπτυξη, όχι μόνο της Στεμνίτσας αλλά και του Δήμου Γορτυνίας. Να τονιστεί επίσης ότι η τοπική κοινωνία αναγνωρίζοντας και αυτή με τη σειρά της το ρόλο της σχολής υποστηρίζει τις δραστηριότητες της και ειδικά μέσω των τοπικών συλλόγων, συνδέσμων και σωματείων η σχολή υποστηρίζεται και οικονομικά, ιδιαίτερα από το Ίδρυμα Χρ.Β. Ρούνιου, το οποίο καλύπτει σημαντικό μέρος των εξόδων της σε εξοπλισμό εδώ και χρόνια. Επιπροσθέτως η παρουσία της σχολής αποτελεί το βασικό λόγο για την επικείμενη δημιουργία του Μουσείου Αργυροχρυσοχοΐας στη Στεμνίτσα (στη διαμόρφωση, στήριξη και διαδραστική λειτουργία του οποίου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο). Σημειώνεται δε ότι με βάση την ύπαρξη και παρουσία της έχει ήδη εκπονηθεί σχέδιο προβολής της περιοχής (ως τόπος αργυροχρυσοχοϊκού προορισμού) από το Δήμο Γορτυνίας και τους τοπικούς φορείς ενώ ήδη ετοιμάζεται να λειτουργήσει από τον Οκτώβριο εργαστήριο αποφοίτων με παραγωγικό τομέα, συνδέοντας έτσι στην πράξη την εκπαιδευτική διαδικασία με την αγορά.

Τα τελευταία χρόνια η σχολή διευρύνει τους ορίζοντές της ακόμα περισσότερο ανοίγοντας διαύλους επικοινωνίας και ανταλλαγών με το εξωτερικό, σε εκπαιδευτικό επίπεδο - με αναγνωρισμένους φορείς όπως το Βρετανικό Μουσείο - αλλά και σε εργασιακό επίπεδο, με πανευρωπαϊκές αλλά και διεθνείς διοργανώσεις του αντικειμένου, όπως η συμμετοχή στην Munich Show –Mineralientage Munchen, αλλά και η φετινή πρώτη διοργάνωση της Εαρινής Σύναξης Αργυροχρυσοχόων (εξειδικευμένα σεμινάρια από επαγγελματίες του χώρου προς μαθητές και αποφοίτους πανελλαδικά) που φιλοδοξεί σε βάθος πενταετίας να σταθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ταυτόχρονα ετοιμάζει ένα πρόγραμμα για την παραγωγή e-learning υλικού που θα είναι ανοιχτό και προσιτό σε όλους. Υλοποιεί δηλαδή στην πράξη ένα διευρυμένο και εξωστρεφές σχολείο που ταυτόχρονα προσφέρει κατάρτιση υψηλού επιπέδου. Απόδειξη αυτών η κατακόρυφη αύξηση φοιτούντων μαθητών, η ποιότητα των παραγόμενων έργων (σχ: http://epas-stemn.ark.sch.gr) το βιογραφικό της σχολής και η αδιαμφισβήτητη φήμη της (ακόμα και στο εξωτερικό) ως «μία από τις καλύτερες αργυροχρυσοχοϊκές σχολές».

Συμπερασματικά λοιπόν αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να κλείνει μια σχολή που:
o είναι ιστορική
o είναι άρτια εξοπλισμένη και στεγάζεται χωρίς ενοίκιο σε δημοτικό κτίριο
o προσφέρει υψηλού επιπέδου κατάρτιση
o βρίσκεται σε πλήρη άνθηση παραγωγικότητας και δραστηριοτήτων
o κερδίζει διαρκώς διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη
o δικτυώνεται διαρκώς σε εκπαιδευτικό και εργασιακό επίπεδο σε Ελλάδα και Ευρώπη
o έχει ανοδική πορεία στον αριθμό των μαθητών (με 47 εγγραφές το 2012-13)
o διδάσκει σε μαθητές από όλη την Ελλάδα
o βρίσκεται σε ορεινό οικισμό και συνδέεται απόλυτα με τον κοινωνικό, πολιτιστικό, τουριστικό και οικονομικό ιστό του τόπου
o αποτελεί το κέντρο σημαντικών δραστηριοτήτων (Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, εργαστήριο αποφοίτων), που βρίσκονται σε εξέλιξη (και για μέρος των οποίων έχουν ήδη δαπανηθεί ποσά)
o διοργανώνει η ίδια δραστηριότητες (Εαρινή Σύναξη Αργυροχρυσοχόων, πλατφόρμα e-learning), που υλοποιούν στην πράξη (και για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στη δημόσια εκπαίδευση) σημαντικά ανοίγματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας στον επαγγελματικό χώρο και στη δια βίου μάθηση. 
o έχει χαμηλές ανάγκες ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης (στο ύψος των 13.000€) και χρηματοδοτείται επιπλέον και από άλλο οργανισμό (Ίδρυμα Χρ. Β. Ρούνιου)
o χρειάζεται για να λειτουργεί πλήρως μόνο 4 εκπαιδευτικούς (3 αργυροχρυσοχόους+ 1 καλλιτεχνικών μαθημάτων)

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ακράδαντα ότι η Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας πρέπει να παραμείνει ανοικτή και σε πλήρη λειτουργία και ως εκ τούτου η συνέχεια της αργυροχρυσοχοϊκής εκπαίδευσης στη Στεμνίτσα να συνεχιστεί ανεμπόδιστα.





Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Και εγένετο φεστιβάλ Νεολαίας!!!

Τον Αύγουστο στις 3 και 4 του μήνα ψήνεται το φεστιβάλ νεολαίας των ακροδεξιών της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα. Η ημερομηνία, όπως διαπιστώνεται, δεν είναι τυχαία, αφού τότε συμπληρώνονται 77 χρόνια από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά. Το συγκεκριμένο γεγονός αλλά και η επιλογή της πόλης δεν θα πρέπει να προκαλούν απορία εάν αναλογιστούμε κάποια δεδομένα:

1) Η Μεσσηνία γενικά είναι από παλιά χώρος δράσης της Χ.Α. εξ αιτίας της κωμόπολης του Μελιγαλά. Οι χρυσαυγίτες από την ίδρυση της οργάνωσής τους και πέρα δεν ξεχνάνε κάθε Σεπτέμβρη να επισκέπτονται τον Μελιγαλά για το μνημόσυνο στην πηγάδα.

2) Η Μεσσηνία, εκτός από γενέτειρα του Σαμαρά, είναι προπύργιο της Νέας Δημοκρατίας με μπόλικη εκλογική πελατεία. Αυτό το μέχρι τώρα δεδομένο αρχίζει να κάνει ρωγμή ύστερα από χρόνια, αφού ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας το διεκδικεί και η Χ.Α., που με την διεξαγωγή ενός πολυπληθούς φεστιβάλ επιχειρεί να κάνει επίδειξη ισχύος στο κομματικό «σπίτι» του Σαμαρά, ο οποίος, όπως αποδείχτηκε με την τελευταία του πολιτική εμφάνιση στην πόλη με το ζόρι θα συγκέντρωνε κόσμο σε παρόμοια εκδήλωση. Η Χ.Α. προσμένει πολλά από την γενέτειρα του Σαμαρά στις επικείμενες δημοτικές εκλογές και σίγουρα κάτι περισσότερο από μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο!

3) Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Χ.Α., με την χορηγία και τις ευλογίες μερικών επιχειρηματιών και «επιφανών» Καλαματιανών, διατηρεί γραφεία στην πόλη για πάρα πολλά χρόνια, από τότε που μετρούσε μόνο δύο γραφεία γενικώς (Αθήνα – Καλαμάτα). Τα γραφεία ήταν ενεργά και επιφορτισμένα με διοργάνωση εκδηλώσεων, αφισοκολλήσεων καθώς και πραγματοποίηση επιθέσεων σε στέκια μεταναστών, αναρχικών και νεολαίων1.

4) Το 7,76 % που συγκέντρωσε η Χ.Α. στην Μεσσηνία δίνει ένα σοβαρό πάτημα για την διεξαγωγή φεστιβάλ.

5) Σε όλους τους γειτονικούς νομούς η Χ.Α. διαθέτει αρκετή δύναμη, που αποτυπώθηκε και στα εκλογικά ποσοστά της. Οπότε, γίνεται αντιληπτό, ότι το φεστιβάλ θα έχει την σίγουρη στήριξη των γύρω περιοχών.



Η χρόνια εθελοτυφλία

Με προπύργιο, λοιπόν, τα γραφεία και με τις πλάτες κάποιων ευκατάστατων καλαματιανών, πολλά «πρωτοπαλίκαρα», μεταξύ των οποίων και ο πάλε ποτέ καλαματιανός χρυσαυγίτης Ανδρουτσόπουλος ή αλλιώς Περίανδρος, εξορμούσαν από τις αρχές του ’90 στους δρόμους και όποιον πάρει ο χάρος. Οι χρόνιες επιθέσεις των χρυσαυγιτών εναντίον μεταναστών, «φρικιών», πανκιών και αναρχικών μέχρι πριν λίγα χρόνια περνούσαν στα ψιλά ως μικροσυμπλοκές μεταξύ περιθωριακών! Τα άτομα της ομάδας κρούσης συμμετείχαν και συμμετέχουν ως οργανωμένοι οπαδοί στους δύο συνδέσμους φιλάθλων της τοπικής ομάδας της πόλης «Καλαμάτα» συνεχίζοντας το εθνοχουντικό παρελθόν της, αφού η ομάδα είναι δημιούργημα της Χούντας έχοντας ως αρχικό σύμβολο το γνωστό πουλί, που στη συνέχεια άλλαξε σε κάτι πιο shic. Εννοείται ότι οι συγκεκριμένοι σύνδεσμοι λειτουργούν και λειτουργούσαν ανέκαθεν σαν φυτώριο της τοπικής Χ.Α. Οι εν λόγω φασιστοσύνδεσμοι κατά καιρούς έχουν πρωταγωνιστήσει σε πολλά ρατσιστικά περιστατικά εναντίων έγχρωμων ποδοσφαιριστών αντίπαλων ομάδων, ξεχωρίζοντας βεβαίως τους έγχρωμους της ομάδας της Καλαμάτας.

Η εμπροσθοφυλακή της Χ.Α. όλα αυτά τα χρόνια απαρτίζεται από ένα επικίνδυνο μείγμα γνωστών μαχαιροβγαλτών, ατόμων που πωλούν προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά, σωματέμπορων, καθώς και εμπόρων και διακινητών ναρκωτικών. Μέσα σε αυτούς συνυπάρχουν και κάποια στενά συγγενικά πρόσωπα του, μέχρι πριν λίγο καιρό, αστυνομικού διευθυντή Μεσσηνίας.

Οι χρυσαυγίτες έχουν πλούσιο «ρεπερτόριο» από τραμπουκισμούς και βίαια περιστατικά στην πόλη, κάτι με το οποίο το παρόν κείμενο δεν θα ασχοληθεί ιδιαιτέρως, παρά μόνο με κάποια ενδεικτικά που σημειώθηκαν μερικά χρόνια πριν.

Τα παρακάτω περιστατικά, παρά την έντασή τους, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα και δεν σημειώθηκε καμία ιδιαίτερη αντίδραση από τον κοινωνικό χώρο της πόλης, καθιστώντάς τα πλέον ενδεικτικά για το κοινωνικό κώμα που επικρατούσε στην πόλη και που είχε επιβληθεί από τα κάθε λογής «μαγαζιά» κομμάτων, συλλόγων, φορέων και πολιτισμού. Τον Μάιο του 2009, με αφορμή εκδήλωση της τοπικής αναρχικής ομάδας «Αλάνια του Νέδοντα» για την πολύνεκρη απεργία του 1934 στην Καλαμάτα, η Χ.Α. επιδόθηκε σε κυνήγι αναρχικών. Δύο βράδια πριν την εκδήλωση, χρυσαυγίτες εφορμούν σε καφενείο προς αναζήτηση αναρχικών. Από την επίθεση τραυματίστηκαν πέντε άτομα εκ των οποίων και ο σερβιτόρος που πήγε να επέμβει. Με το πέρας της εκδήλωσης η Χ.Α. με πορεία 20 ατόμων κάνει επιδρομή σε τρένο, αναζητώντας αναρχικούς με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών μεταναστών, καθώς και εργαζομένων στον ΟΣΕ.

Ας σημειωθεί, ότι μία μέρα μετά την συγκεκριμένη εκδήλωση αρκετοί οπλισμένοι χρυσαυγίτες με κατσαβίδια και λοστούς επιτίθενται σε μέλη της «Πρωτοβουλίας Συντρόφων» που προετοίμαζαν εκδήλωση ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τραυματίζοντας τρία άτομα και σπάζοντας την βιτρίνα ψιλικατζίδικου. Η επίθεση τερματίστηκε με τον διωγμό των χρυσαυγιτών από την γειτονιά. Οι προκλήσεις, απειλές και προπηλακισμοί ατόμων που συμμετείχαν στις εν λόγω εκδηλώσεις συνεχίστηκαν για αρκετούς μήνες. Σε όλα αυτά, εάν προστεθούν και οι πάμπολλοι τραμπουκισμοί πιτσιρικάδων, γιατί έχουν περίεργα μαλλιά και μεταναστών, γιατί έχουν σκούρο δέρμα, τα περιστατικά αμέσως πολλαπλασιάζονται! Σε όλα τα προηγούμενα γεγονότα δεν οργανώθηκε καμία ουσιαστική αντίδραση. Ακόμα και το σωματείο του ΟΣΕ δεν έβγαλε ούτε μια καταδικαστική ανακοίνωση για τους χτυπημένους εργαζόμενους. Βέβαια, όλα αυτά δεν είναι άμοιρα μιας απρονοησίας και ενός παλληκαρισμού εκ του ασφαλούς τόσο των χρυσαυγιτών όσο και εκείνων που ήλθαν να συνδράμουν την εκδήλωση, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι η ολιγάριθμη ομάδα αναρχικών δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την υπεράριθμη και τραμπουκική παρουσία των χρυσαυγιτών της Καλαμάτας. Η λογική είναι χαρακτηριστική: Αρκεί να κάνουμε πολιτική παρέμβαση και γαία πυρί μιχθήτω! Κάτι που όπως φαίνεται πάει να επαναληφθεί…

Η αντιφατικότητα και η ιδιοτελής σκοπιμότητα, όμως, είναι χαρακτηριστική. Πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο, σημειώθηκαν διάφοροι εμπρησμοί σπιτιών, όπου διέμεναν μετανάστες, την ώρα που αυτοί ήταν μέσα. Η λεγόμενη «ανοιχτή συνέλευση» που τώρα τμήμα της έγινε «αντιφασιστική κίνηση» αποφάσισε, τότε, ότι δεν έχει κάποιο νόημα μια συγκέντρωση ή πορεία για το γεγονός. Την ίδια εποχή μέσα σε δύο μέρες και μετά από μπόλικο ξύλο και μαχαιριές εξαφανίστηκαν οι μετανάστες από τα φανάρια της πόλης. Σε αυτό το γεγονός κανένας απολύτως δεν αναφέρθηκε. Μήπως βόλευε και αρκετούς «προοδευτικούς» που κατά βάθος τους ενοχλούσε η παρουσία τους;

Οι «ευαίσθητοι», και τώρα αντιφασιστικοί χώροι της αριστεράς, του «πολιτισμού», όπως και οι διάφοροι σύλλογοι και οργανώσεις της πόλης εθελοτυφλούσαν μπροστά στην εγκληματική δράση της Χ.Α. στους δρόμους. Ενδιαφέρονταν για την συντήρηση αλλά και την ανάδειξη του «μαγαζιού» τους αρνούμενοι να δουν πέρα από αυτό. Βλέπετε, η άποψη που επικρατούσε τότε ήταν ότι οι χρυσαυγίτες ενοχλούσαν μόνο τους περιθωριακούς και η αντιμετώπιση ήταν λίγο πολύ η ίδια από όλους: «ε, μωρέ κάτι θα τους κάνατε και σεις, δεν γίνεται έτσι στα καλά καθούμενα!». Πού να το χωνέψει το ακατοίκητο, ότι η δεξιά σε όλες της τις αποχρώσεις, από την φιλελεύθερη έως και την ναζιστική εκδοχή της (αλλά και η αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις), ενοχλείται και έχει λόγους να ανακόψει την οποιαδήποτε ουσιαστική δράση που απελευθερώνει τον άνθρωπο! Η επί δεκαετίες απαξίωση του ακροδεξιού έως ναζιστικού φαινομένου στην πόλη δεν μπορεί να μεταφραστεί αλλοιώς, παρά στο ότι μέχρι και πριν από λίγα χρόνια η Χ.Α. δεν απειλούσε τα συμφέροντα των εκάστοτε πολιτικών «μαγαζιών». Αποδεικνύεται, επίσης, για πολλοστή φορά, πως η δημοκρατία είναι αυτή που αναθρέφει τον διάδοχό της, για τις δύσκολες περιστάσεις που θα προκύψουν για το σύστημα εξουσίας κι εκμετάλλευσης. Κι ας καμώνεται πως δεν τον θέλει, όταν θίγονται κάποια από τα «κατοχυρωμένα» συμφέροντά της.



Ο «γραφικός» ηθοποιός  
που έγινε βουλευτής

Ο βουλευτής Μεσσηνίας που εκλέχτηκε με την Χ.Α., ο Δημήτρης Κουκούτσης, που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας την υπόθεση τού φεστιβάλ, δεν ήρθε ουρανοκατέβατος στην Χ.Α.. Ανακατευόταν για χρόνια με τα κοινά της πόλης και οι φιλοναζιστικές του απόψεις, τις οποίες διαλαλούσε σε όλα τα πόστα που αναλάμβανε, αντιμετωπίζονταν ως γραφικές και διασκεδαστικές. Ακόμα και η γνωστή κουμπαριά του με τον Ανδρουτσόπουλο δεν έπειθε για την σοβαρότητα του ναζιστικού του λόγου.

Και ήρθε η στιγμή όπου ο μαθημένος στα θεάματα, σαν ερασιτέχνης ηθοποιός, Κουκούτσης, έγινε βουλευτής και θα οργανώσει το φεστιβάλ Νεολαίας του ακροδεξιού κόμματος στο πάρκο του λιμενικού, στο ίδιο σημείο που έχουν κάνει φεστιβάλ οι αντιφασίστες, η ΚΝΕ κ.ά., για να τιμήσει την επέτειο της δικτατορίας του Μεταξά. Άλλωστε ξέρει πολύ καλά από πολιτισμό, αφού είχε διατελέσει χρόνια μέλος στο συμβούλιο του πολιτιστικού φορέα του δήμου την λεγόμενη ΦΑΡΙΣ καθώς και μέλος δύο ιστορικών θεατρικών ομάδων (αλήθεια όταν αυτό το παραμύθι αργά ή γρήγορα τελειώσει θα τον ξαναδεχτούν ως μέλος τους;). Ο δημοφιλής Κουκούτσης, στην προσπάθεια του να μαζέψει κόσμο στο φεστιβάλ, έχει ξεκινήσει να υπόσχεται off the record μέχρι και σακούλες με τρόφιμα και άλλα καλούδια σε όποιους παραβρεθούν στο φεστιβάλ. Το νέο έχει φτάσει ακόμα και στα γύρω χωριά, όπου συζητιέται εκτενέστερα ειδικότερα από ανθρώπους με σημαντικά προβλήματα διαβίωσης.

Στο εγχείρημα τού Κουκούτση έχει αντιταχθεί όλο το λεγόμενο συνταγματικό τόξο της πόλης. Οι όποιες μάχες δεν ανήκουν, πλέον, στην σφαίρα του περιθωριακού. Ο αντιφασιστικός λόγος, καθώς και το αντιφασιστικό ξύλο, θεωρούνται κάτι σαν υποχρέωση. Οργανώσεις της αριστεράς, κόμματα, ανοιχτές συνελεύσεις, διάφοροι σύλλογοι αλλά και θεατρικές ομάδες κινούνται πλέον σε ρυθμούς αντιφασιστικούς. Στην μάχη για την αποτροπή του φεστιβάλ, εκτός από την ευρύτερη αριστερά και ό,τι έχει μείνει από το Πασοκ, στην πόλη έχουν ριχτεί ακόμα και οι επαγγελματίες που πρόσκεινται στην ΝΔ με την δικαιολογία ότι το φεστιβάλ εν μέσω θέρους θα χαλάσει την τουριστική κίνηση της πόλης! Η αλήθεια βέβαια κρύβεται στο μερίδιο που διεκδικεί η Χ.Α. από την πίτα της εξουσίας, του οποίου μεγάλο κομμάτι προέρχεται από την ΝΔ. Ήδη σε τοπικό επίπεδο πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι που πρόσκεινται στην ΝΔ έχουν πιάσει το νόημα και χαριεντίζονται με την Χ.Α. δίνοντας το παρόν σε εγκαίνια γραφείων με την ελπίδα να τσιμπήσουν κάτι τι στις επόμενες εκλογές.

Όλοι αυτοί που για χρόνια εθελοτυφλούσαν, γιατί είχαν βολευτεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τώρα έγιναν αντιφασίστες. Ωραία όλα αυτά, αλλά μήπως μας διέφυγε κάτι όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως τώρα που αυτοί, οι οποίοι κάποτε αντιμετωπίζονταν ως γραφικοί, απόκτησαν περαιτέρω εξουσία είναι αργά; Τα θεατρικά σχήματα, που έθρεψαν τον, πραγματικά ταλαντούχο ηθοποιό, Κουκούτση, (ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να χαιρετίσει ναζιστικά, στις πρόβες) για χρόνια ακολουθούσαν τις επιταγές του φαίνεσθαι και του ανταγωνισμού μεταξύ τους για το ποιος θα ανεβάσει την πιο φαντασμαγορική παράσταση με τα περισσότερα εισιτήρια, αγνοώντας την κοινωνική κατάσταση γύρω τους και εν τέλει την ουσία της τέχνης που δεν είναι άλλη από την ατομική και συλλογική απελευθέρωση από κάθε είδους δεσμά. Στον ανταγωνισμό αυτό δέχτηκαν ακόμα να συμμαχήσουν και με τον φιλοναζί Κουκούτση, αντιμετωπίζοντάς τον ως γραφικό και διαφημίζοντας έτσι την δημοκρατικότητα και την ικανότητα να στεγάζονται όλες οι απόψεις κάτω από την ομπρέλα των θεατρικών σχημάτων τους, κάτι που τώρα το ξέχασαν. Με αυτή την ελαφρότητα ο θεατρίνος-διασκεδαστής έγινε αγαπητός και δημοφιλής στην πόλη. Την δημοφιλία του την χρησιμοποίησε δεόντως στις τελευταίες εκλογές, κάνοντας να τρίβουν τα μάτια τους τα θεατρικά σχήματα που υπήρξε μέλος και ηθοποιός. Η προετοιμασία αντιφασιστικών θεατρικών έργων που έχουν ξεκινήσει τα συγκεκριμένα σχήματα για τον νέο χρόνο μοιάζει να είναι σαν διαδικασία εξιλέωσης! Αλλά δεν είναι.

Κάτι ψιθυρίζεται ότι η μακρά περίοδος χάριτος για την πόλη σταματάει κάπου εδώ. Η χρόνια αδράνεια και εθελοτυφλία της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής πόλης στους πάλαι ποτέ θεωρημένους ως γραφικούς χρυσαυγίτες ήρθαν να κάνουν ταμείο και μετά το φεστιβάλ χορού και τον καλαματιανό στα πανηγύρια, η Καλαμάτα θα χορέψει και τον χορό που θα σύρει ένα δικό της παιδί, που κάποτε το είχαν για γραφικό και διασκεδαστή.



Έμμεσες και άμεσες
αντιφασιστικές συμμαχίες

Τα μεταπολιτευτικά πολιτικά και κομματικά μαγαζιά, που συσπειρώθηκαν ως «συνταγματικό τόξο», επιχειρούν μια θεσμική αντιμετώπιση της Χ.Α., καθώς βλέπουν, όπως είπαμε, το μερίδιο της εξουσίας τους να συρρικνώνεται. Εννοείται, ότι η θεσμική αντιμετώπιση μόνο γέλια προκαλεί, αφού η Χ.Α. είναι αδελφή ψυχή και σάρκα από την σάρκα του θεσμικού συστήματος των «συνταγματικών τοξοβόλων». Το αστείο μεγαλώνει όταν αναλογιστούμε ότι, ειδικότερα μέσα σε λίγα χρόνια, αυτοί που τώρα ανατρέχουν στο Σύνταγμα και την Δημοκρατία τα έχουν παραβιάσει και καταργήσει ουκ ολίγες φορές. Παρέα με τους παραπάνω συσπειρώνονται και αρκετοί εξωκοινοβουλευτικοί δημοκράτες, αριστεροί και μη, ο καθένας για τους ιδιαίτερους μικροπολιτικούς λόγους του, αλλά με κοινό παρανομαστή τα κομμάτια της εξουσιαστικής πίττας που όλο και μικραίνουν συμμετέχουν στον «αντιφασιστικό αγώνα».

Επίσης, πολλοί αντιεξουσιαστές και αναρχικοί έχουν επιδοθεί σε έναν πόλεμο στο δρόμο με τους χρυσαυγίτες, παραβλέποντας έτσι την ουσία, αλλά και την κινητήρια δύναμη της Χ.Α., που δεν είναι άλλη από το κράτος. Τα αντιφασιστικά κελεύσματα των δημοκρατών φαίνεται πως έπιασαν τόπο σε κάποιους του ευρύτερου αναρχικού-αντιεξουσιαστικού «χώρου».

Πολλές φορές η παρουσία των αντιεξουσιαστών-αναρχικών δεν περιορίζεται μόνο στο δρόμο, αλλά αρκετοί συμμετέχουν και σε εκδηλώσεις, που σαν θέμα έχουν την θεσμική αντιμετώπιση της Χ.Α, διαφυλάττοντας με τον τρόπο τους τα κομμάτια της εξουσίας, ώστε να συνεχίζουν να τα νέμονται οι παλαιοί κάτοχοί τους. Παραβλέπουν βέβαια το γεγονός ότι η Αναρχία ουδεμία σχέση έχει με το Σύνταγμα και την Δημοκρατία. Τέτοια είναι η διείσδυση της δημοκρατικής και μανιχαϊστικής λογικής, που ο απελευθερωτικός λόγος της Αναρχίας πάει περίπατο και θυσιάζεται για τις ανάγκες τής ούτως ή άλλως ανύπαρκτης Δημοκρατίας και του ούτως ή άλλως ανύπαρκτου Συντάγματος, με τελικό σκοπό την επικράτηση μιας Δημοκρατίας, η οποία έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά της εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, επιβεβαιώνοντας τον καταδυναστευτικό της χαρακτήρα ως πολίτευμα.

Ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι άλλο παρά η προσπάθεια των «μαγαζιών» να μην χάσουν τα επί χρόνια δικαιώματα τους στην εξουσία. Ας τους αφήσουμε, λοιπόν, να βγάλουν τα μάτια τους! Σε αυτόν τον αγώνα οι αναρχικοί δεν θα συμπράξουμε με κανέναν που αγωνιά για την διαφύλαξη ή την εδραίωση της εξουσίας του. Ιστορικά οι αναρχικοί αγωνιστές που έχουν μπει κάτω από την ομπρέλα του αντιφασισμού παρέα με δημοκράτες, αριστερούς και κομμουνιστές απλά έχουν φάει τα μούτρα τους. Τρανό παράδειγμα ο αντιφασιστικός αγώνας ενάντια στο καθεστώς του Φράνκο στην Ισπανία. Η ιστορία υπάρχει για να διδάσκει, αλλά στην προκειμένη φαίνεται πως μας κάνει πλάκα.

Σε αυτή την προάσπιση της εξουσίας που έχει καμουφλαριστεί σε «αντιφασιστικό αγώνα» δεν θα συμπράξουμε έμμεσα ή άμεσα με καμία αριστερά ή δεξιά. Επειδή και οι δύο πλευρές σφαγίασαν ανθρώπους της αντίθετης πλευράς (και όχι μόνον) για να εδραιώσουν ή να ενδυναμώσουν την εξουσία τους. Η κατάργηση του κράτους και η διαρκής μάχη με κάθε είδους εξουσία τρομάζουν τους δημοκράτες αντιφασίστες όπως και τους ακροδεξιούς της Χ.Α. Ο αναρχικός λόγος και δράση δεν περιορίζεται μόνο ενάντια στην άνοδο ενός εθνικιστικού, ακροδεξιού ή ναζιστικού σχηματισμού, αλλά αντιτίθεται καθ’ ολοκληρίαν στις δημοκρατικές λογικές. Ψάχνει να βρει και να καταστρέψει την εξουσία σε κάθε της μορφή, ατομικά και συλλογικά. Δεν κλείνει το μάτι στους δημοκράτες συμπράττοντας μαζί τους και πιστεύοντας ότι είναι καλύτεροι από τους ακροδεξιούς της Χ.Α. Και το κυριότερο: Οι αναρχικοί οργανώνουν με υπομονή, συνέχεια και συνέπεια τις δυνάμεις τους, το λόγο και τις ιδέες τους πάνω σε ολικά απελευθερωτικά προτάγματα, κι όχι σε μικροπρεπείς και μικροπολιτικές πρακτικές που διαιωνίζουν τα εξουσιαστικά νταραβέρια.

Ούτε Φασισμός, ούτε Δημοκρατία,

Κάτω ο Κρατισμός, για την ΑΝΑΡΧΙΑ!

Ελευθερόκοκκος

 1. Εδώ αξίζει να σημειωθεί και η πρόσφατη αδελφοποίηση της πόλης της Καλαμάτας με την Schwabisch Hall η οποία είναι η γενέτειρα του υπουργού πολιτισμού του Χίτλερ Christian Mergenthaler καθώς και του στρατηγού των Ες-Ες August Heissmeyer.

Επίσης, η γερμανική αδελφή πόλη της Καλαμάτας είναι έδρα της γερμανικής Kου Κλουξ Κλαν που συστάθηκε το 2000. Όλα αυτά βέβαια μπορεί να θεωρούνται ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αξίζει να αναφερθεί αυτή η σύμπτωση, έστω χάριν σημειολογίας.

Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 129, Ιούλιος-Αύγουστος, 2013

Πηγή: http://anarchypress.wordpress.com/2013/07/10/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82/