Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Η μόνη μας πατρίδα τα παιδικά μας όνειρα!

Πρωί της 27 Μαίου ημέρα Δευτέρα, σε μια μέρα γίνομαι 31...
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και αφού ταΐσω την γάτα οδεύω με την μηχανή για τον ΟΑΕΔ. Είναι η μέρα που πρέπει να δώσω παρουσία ώστε να πληρωθώ την Παρασκευή -μέχρι τότε μάλλον θα φάω ότι έχει μείνει στο ντουλάπι-. Στο δρόμο διαπιστώνω ότι η μηχανή τσουλάει χάρη στην ρεζέρβα εδώ και 3-4 μέρες. Με πιάνει ένα άγχος για το ενδεχόμενο να μείνω από βενζίνη με αποτέλεσμα στα πρώτα φανάρια να σβήσω την μηχανή μέχρι να ανάψει πράσινο. Στα δεξιά μου και λίγο ποιο πίσω μου  είναι μια νταλίκα που ενώ είχε σταματήσει και περίμενε προχωράει 5 μέτρα και στέκεται δίπλα μου. Αντιλαμβάνομαι ασυναίσθητα ότι ο οδηγός αφού παρατήρησε το σβήσιμο της μηχανής θέλησε κάτι να μου πει. Βλέπω τον οδηγό να μου χαμογελάει και να με ρωτάει με νοήματα γιατί την έσβησα; Αργώ να του απαντήσω και μου κάνει παντομίμα ότι πίνει από μπουκάλι, θέλοντας έτσι να μου πει ότι η μηχανή ''πίνει'' βενζίνη και έτσι να δώσει την δικιά του εξήγηση για το γεγονός.  Του απαντάω ότι πάω στον ΟΑΕΔ για να καταλάβει...  Τότε μου γνέφει συμπονετικά και μου λέει ότι και αυτός έκανε χρόνια μια δουλειά που γούσταρε και τώρα αναγκαστικά μεταφέρει πράγματα με την νταλίκα για πολύ λίγα χρήματα.
υγ:  Θυμάμαι όταν είμουν μικρός θαύμαζα τους μοτοσυκλετιστές με μεγάλες μηχανές -ανθρώπους γύρω στην σημερινή μου ηλικία-, μου έβγαζαν μια σιγουριά, μια δύναμη και ανυπομονούσα να γίνω σαν και αυτούς, για να πηγαίνω ατελείωτες βόλτες και να γνωρίζω καινούργιους δρόμους. Μέχρι που έφτασα εκεί που κάποτε θαύμαζα.... αλλά δεν το αναγνωρίζω, κάτι άλλαξε μέσα στα χρόνια.

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Μια συζήτηση για ένα άλλο σύμπαν...

 1: καλά είσαι?
 2: καλά είμαι μωρέ...δε βαριέσαι... όλα καλά!!! εσύ?

 1: έτσι όπως τα λες εσύ....με τον ίδιο τόνο και την ίδια (αν) ησυχία...
 2: χαχαχαχα!

1: σε πιάνω...
2: χαίρομαι που με καταλαβαίνεις χωρίς πολλές κουβέντες... ακριβώς!!!

1: δεν θα τελειώσει ποτέ..το ξέρεις!!!
2:το ξέρω...αλλά μόλις ξύπνησα, σε λίγο πάω για δουλειά και μου είναι κάπως βαριά αυτή η συζήτηση!!!χαχαχαχα!

1: γεννηθήκαμε με στραβή βίδα και παίρνει αέρα ο εγκέφαλος από ένα άλλο σύμπαν, από μια άλλη πραγματικότητα ...και δεν μπορούμε να ησυχάσουμε!!!
2: χαχαχαχα! καλό...όντος πολύ καλό!!! έδωσες μια ευχάριστη νότα στη συζήτηση!!!

1: αλήθεια...αυτό είναι!!!! μεεεερες ψαξίματος
2: μέρες? μήπως εννοείς χρόνια?

1: νιώθουμε κάτι άλλο...και δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε... χαχαχα, χροοοοοοοοοοονια
2: γαμώ νιώθουμε!!!

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Στις φλόγες το ''Σουηδικό μοντέλο''

Για τέταρτη μέρα συνεχίζονται οι ταραχές στα προάστια της Στοκχόλμης. Η εξέγερση ξεκίνησε στις 13 Μαΐου όταν η αστυνομία σκότωσε έναν 69χρονο μετανάστη που ήταν οπλισμένος με μαχαίρι, πυροδοτώντας την οργή που οδήγησε στην καταστροφή ενός σχολείου και ενός παιδικού σταθμού και συγκρούσεις με την αστυνομία και τους πυροσβέστες.
«Υπάρχει το πρόβλημα της έλλειψης θέσεων εργασίας και η έλλειψη ευκαιριών για τους ανθρώπους που ζουν στις συγκεκριμένες περιοχές» αναφέρει ο Ντέιβιντ Λάντες της αγγλόφωνης εφημερίδας The Local της Σουηδίας, γεγονός που επιβεβαιώνουν οι αριθμοί: Η ανεργία στους Σουηδούς ανέρχεται στο 6%, ενώ για τους μετανάστες -που αποτελούν το 15% του πληθυσμού- το ποσοστό «εκτοξεύεται» στο 16%. Η ''ευημερούσα'' Σουηδία φαίνεται να μην μπορεί πια να κρύψει κάτω από το χαλί τις ανισότητες και την αδικία που γεννά το ''Σουηδικό μοντέλο''.



Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Οι κλέφτες του μυαλού μου.


Με αυτή την καταχώρηση δεν θέλω να σας πως την προσωπική μου ιστορία ενός χρόνου ανεργίας. Δεν θέλω να αναλύσω τις αλυσιδωτές εκρήξεις που έχει προκαλέσει στην ζωή μου αυτό το γεγονός. Ούτως άλλως αυτή η λογική μου θυμίζει παλαιότερες τηλεοπτικές εκπομπές τύπου Μικρουτσικου κ.α! Ναι νιώθω ώρες ώρες να λιώνω και όταν ψάχνω να βρω το μυαλό μου να το βρίσκω συρρικνωμένο όσο ένα κάστανο και μέσα του να υπάρχει μόνο μια σκέψη: η επιβίωση.Οι σκέψεις μου όλες συρρικνώθηκαν σε ένα τόσο δα μικρό σημείο όσο ένα συμπαγές κάστανο. Που να πήγε άραγε το υπόλοιπο κομμάτι, που πήγαν οι εμπειρίες και όλα όσα έχω μάθει σε αυτή την ζωή των 30 χρόνων; Τελικά αυτό που πέτυχε το κράτος είναι να μας συρρικνώσει το μυαλό και να σκέφτεται μόνο ένα πράγμα: την επιβίωση. Το υπόλοιπο κομμάτι θέλουν να μας το εξαφανίσουν γιατί είναι επικίνδυνο. Στο υπόλοιπο κομμάτι κρύβεται ο έρωτας, η δημιουργία, η ομορφιά και η γνώση. Είμαστε πολύπλευρα υποκείμενα και μας έχουν λειάνει με μια μόνο πλευρά με μια μόνο σκέψη.
Ξέρω ότι το θέμα της επιβίωσης είναι τεράστιο, τόσο που δεν μας αφήνει να σκεφτούμε ποιο δημιουργικά την ζωή μας ή να δράσουμε με αξιοπρέπεια και χωρίς φόβο απέναντι στους κρατούντες που θέλουν να ορίζουν τις ζωές μας, αλλά τελικά αυτό είναι το κόλπο των εξουσιαστών και οφείλουμε να μην υποκύψουμε παραμένοντας δημιουργικοί, ερωτευμένοι και τελικά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ .