Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Εκλογές=Απάτη. Όλα «σικέ».


Άλλος ένας «γύρος». Ένας γύρος «σικέ». Εννοείται πως μιλάμε για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Όλος ο πολιτικός θίασος, δηλαδή ο αριστερό-δεξιός «ακραίος» ή «μετριοπαθής», ο εθνικιστικός, ο πατριωτικός ή ο οικουμενικός, προσπαθούν να «αρμέξουν» ψήφους. Να απορροφήσουν δηλαδή τις δυνάμεις της κοινωνίας και μέσα από την «πάνδημη» αποδοχή τής ισχύος που θα τους δίνει το εκλογικό αποτέλεσμα, να επιβάλλουν τα σχέδια της κυριαρχίας.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Ακούστε πιο προσεκτικά τον ήχο που βγάζουν τα «τραγούδια» των σειρήνων.
Είναι αυτός που βγάζουν τα θηρία της κυριαρχίας καθώς ετοιμάζονται να κατασπαράξουν τα πάντα στον ελλαδικό χώρο λεηλατώντας ό,τι όμορφο και ζωτικό έχει απομείνει από το φυσικό περιβάλλον και το οποίο είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο, λεύτερο και δημιουργικό αύριο (θα απορροφήσουν την φυσική ενέργεια, θα ξεσπλαχνίσουν τη γη, θα καταστρέψουν ό,τι απόμεινε από την χλωρίδα και την πανίδα, θα φτιάξουν χώρους για να διασκεδάσουν οι εξουσιαστές και οι προνομιούχοι του συστήματος κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης).
Καθότι οργανώνουν χειρότερες συνθήκες δουλείας για τους ανθρώπους, τέτοιες που θα τους μετατρέπουν σε όντα χωρίς πνευματικότητα, που το μόνο που θα τους απασχολεί θα είναι πώς να επιβιώσουν μέσα σε ένα ακόμα πιο αντιανθρώπινο περιβάλλον, όπου τα πάντα θα σβήνουν προς «δόξαν» των απανταχού εξουσιαστών και όπου οι περίοδοι «υπερκατανάλωσης» θα ακολουθούνται από τη στέρηση και ούτω κάθ’ εξής. Έχει σχεδιαστεί ένας ατέλειωτος κύκλος μιζέριας, όπου οι άνθρωποι θα έχουν χάσει κάθε επαφή με τις ρίζες τους.
Ετοιμάζουν έναν πλανήτη κατατετμημένο και ανεπανόρθωτα εξαρτημένο από τις εκάστοτε διαθέσεις και σχεδιασμούς της ενοποιημένης κυριαρχίας. Έναν πλανήτη όπου δούλοι θα υπηρετούν δούλους, (προς δόξαν των κυρίαρχων), όπου η αποδυνάμωση των συμβιωτικών χαρακτηριστικών των όντων που απέμειναν πάνω στον πλανήτη θα προετοιμάζει την καθολική καταστροφή, αυτού που κάποτε επαγγελλόταν πως θα ήταν ένας παράδεισος για όλες τις υπάρξεις.
«Σκλάβοι μέσα σ’ ένα λεηλατημένο τόπο», αυτό είναι το πρόταγμα της κυριαρχίας δια μέσου των πολιτικών της υπαλλήλων. Αυτή ήταν ανέκαθεν η σημαία που ύψωνε η κάθε εξουσία μέσα από παραπλανητικά συνθήματα και διλλήματα.
Δια μέσου του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας έχουν κατορθώσει να χωρίσουν τους ανθρώπους σε διάφορες «αντιμαχόμενες» μερίδες που, όμως, εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα αλλά με διαφορετικούς τρόπους η καθεμία. Ονοματίζονται Σύριζα, ΚΚΕ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή, Οικολόγοι κι ακολουθούν διάφορα αριστερά, δεξιά και «ουδέτερα» κομματίδια, που το καθένα σέρνει πίσω του και ένα αριθμό ψηφοφόρων ανάλογα με την περίπτωση.
Όλοι αυτοί συνεχίζουν τα διάφορα παραμύθια προσπαθώντας να εξαπατήσουν και πάλι, προσποιούμενοι πως θα βγάλουν τον κόσμο του ελλαδικού χώρου από την «κρίση», ενώ ουσιαστικά βαδίζουν πάνω στα χνάρια που χάραξαν τα δύο τελευταία χρόνια το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τελευταία ο ΛΑ.Ο.Σ. Όλοι τους χρησιμοποιούν τις συνηθισμένες αριστερές, πατριωτικές και εθνικιστικές παραπλανητικές τακτικές και αερολογίες.
Ας αναφερθούμε στο πολυσυζητημένο θέμα της καταγγελίας του μνημονίου που ευαγγελίζεται ο Σύριζα. Καταγγελία του μνημονίου δεν σημαίνει κατάργηση του «χρέους». Το μνημόνιο είναι παρεπόμενο του «χρέους», το οποίο αναγνωρίζεται από το εν λόγω κόμμα, όπως και από τα υπόλοιπα. Συνεπώς, ακόμα κι αν αυτή η καταγγελία γίνει με «απότομο» τρόπο (κάτι που δεν τολμούν να κάνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) και ο οποίος θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερα δεινά σε μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, θα υπάρξει επάνοδος στη «διαπραγμάτευση», στην «προσαρμογή», ώστε να γίνουν πιο εύπεπτα τα μέτρα που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τα αποφύγει κανείς. Όσο για τους υπόλοιπους, που επίσης αναγνωρίζουν το «χρέος», δεν παύουν να μιλούν κι αυτοί για «επαναδιαπραγμάτευση», δηλαδή μία από τα ίδια. Η αναγνώριση του «χρέους» έχει παρόμοια σημασία με την αναγνώριση των εξουσιαστικών κι εκμεταλλευτικών δομών. Όσο αυτές γίνονται αποδεκτές, τόσο τα όποια μέτρα που θα εφαρμόζονται θα ενισχύουν την εξουσία και την εκμετάλλευση.
«Τότε», θα πει κάποιος, «γιατί όλος αυτός ο ντόρος;».
Η απάντηση είναι απλή και σχετίζεται τόσο με την προσπάθεια να ξεγελαστούν οι άνθρωποι όσο και με τα μερίδια της πίττας που λέγεται ελλαδικός χώρος και τα οποία διεκδικούν –κάθε μία για λογαριασμό της– οι επαμφοτερίζουσες εξουσιαστικές κλίκες.
Κι ας μιλούν για ένα πλουσιοπάροχο μέλλον που θα έρθει, κάποτε. Μέσα από θυσίες (κι άλλες, κι άλλες…). Αυτό το «κάποτε» το μετρούν, τουλάχιστον, σε τέσσερις δεκαετίες χωρίς να υπάρχει κάτι που να διασφαλίζει έστω και αυτή την υπόσχεση.
Αυτό το «κάποτε», δεν ήρθε μέχρι τώρα, παρά το ότι το προανήγγειλαν σε πάμπολλες εκλογικές «αναμετρήσεις» τους για τα τουλάχιστον τριάντα προηγούμενα χρόνια. Και ούτε πρόκειται να έλθει, όσο υπάρχουν η εξουσία κι η εκμετάλλευση, όσο οι άνθρωποι θα συνεχίζουν να χάνουν την επαφή με ουσιαστικά πράγματα που έχουν σχέση με την ύπαρξή τους και την δημιουργική τους παρουσία πάνω στη γη και σε σχέση με αυτήν.
Απλά οι εξουσίες κατασκεύασαν κάποιες περιόδους «ευμάρειας» για την κατανάλωση προϊόντων που έσπρωχναν όλο και πιο βαθιά στην υλική και κυρίως στην πνευματική εξαθλίωση τους ανθρώπους. Κάθε περίοδος ήταν και μία επίμονη προσπάθεια στο να κάνουν οι κοινωνίες κι ένα ακόμα βήμα προς την αποκτήνωση.
«Επαναδιαπραγμάτευση», λοιπόν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σημαίνει ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΠΟΔΟΧΗ (ιδιαίτερα από τους δήθεν αμέτοχους αριστερούς). Κι έρχονται μαζί με τους υπόλοιπους οι πατριώτες και υπερπατριώτες να δώσουν ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει όχι σε έναν ή δύο όπως κάνουν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, αλλά σε περισσότερους, (Ρώσους, Κινέζους, κ.ά.) «αξιοποιώντας τους εθνικούς πόρους», στήνοντας κι αυτοί ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, ρουφώντας το αίμα της γης με εξέδρες άντλησης ορυκτών και αερίων, στήνοντας κι αυτοί «θέρετρα» και αυξάνοντας την υποδούλωση και την εξάρτηση.
Και το καίριο ερώτημα εξακολουθεί να ηχεί «ενοχλητικά»: «Είναι δυνατόν να εξακολουθείτε να έχετε εμπιστοσύνη σ’ όλους αυτούς;». «Σ’ αυτούς που πρωτοστάτησαν (ανάμεσά τους ο Σύριζα (οι προκάτοχοί του) και οι λοιποί αριστεροί) για την ένταξη στην ΕΟΚ και την ΕΕ και στα χειρότερα δεσμά δουλείας, τα οποία προσπαθούσαν να εμφανίσουν σαν ευτυχές γεγονός, όπου στην «Ευρώπη των λαών» θα τρώγαμε όλοι με χρυσά κουτάλια;».
Τόσα χρόνια εναλλαγές στο εξουσιαστικό μπλοκ και τα αποτελέσματα είναι απλά μερικά διαλλείματα αυταπάτης, μέσα στον ωκεανό από απάτες και ψέματα.
Ας γίνει κατανοητό. Δεν υπάρχει ζοφερό μέλλον. Υπάρχει ζοφερό παρόν που μπορεί να γίνει μέλλον αν συνεχιστεί η συνθήκη της εγκατάλειψης στα χέρια αυτών που διαχειρίζονται τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της κυριαρχίας.
Το καλύτερο αύριο δεν θα έρθει όσο υπάρχει κυριαρχία.
Γι’ αυτό ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.
Εκλογική απεργία σημαίνει την δυναμική, σταθερή και ξεκάθαρη απόφαση για την πλήρη εγκατάλειψη κάθε είδους εκλογικής διαδικασίας. Την απόφαση για μια άλλη ζωή διαφορετική και αντίθετη από αυτήν που έχουν επιβάλλει οι εξουσίες.
Οφείλουμε να διατηρούμε ανοικτούς τους δρόμους για την ολοκληρωτική απελευθέρωση ατενίζοντας τους ορίζοντες ενός κόσμου διαφορετικού από αυτόν που μας όρισαν οι εξουσιαστές.
Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για έναν κόσμο όχι απλά υλικά αυτάρκη, αλλά κυρίως πνευματικά απελευθερωμένο.
Για μια άλλη ζωή, γεμάτη ελευθερία και δημιουργικότητα.
Για την άναρχη κοινοτική συμβίωση.
Στο δρόμο προς την άναρχη κοινοτική συμβίωση ένα από τα εφόδια των ανθρώπων είναι η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, αλλά χρειάζεται, ακόμα, η άρνηση του κράτους και της κυριαρχίας, ο ανταγωνισμός προς κάθε μορφής εκμετάλλευση και η καταστροφή της κάθε είδους εξουσίας. Άλλωστε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι εξουσιαστές βαρύνονται με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είτε λέγονται αριστεροί, είτε δεξιοί.
Γι’ αυτό δεν χωρούν, πλέον, αυταπάτες για το κράτος, τα κόμματα, την πολιτική, τους πολιτικούς, την κάθε είδους δημοκρατία και τις εκλογικές διαδικασίες.

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Επειδή, ΨΗΦΙΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ:

Παραδίνομαι στην εκμετάλλευση

και Ενισχύω την εξουσία!

 Αθήνα 12 Ιουνίου 2012
Συσπείρωση Αναρχικών

ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

 Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012, 7μμ, Πολυτεχνείο Αθήνας (Πατησίων)

ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Οι εκλογές, η ανασύνταξη του πολιτικού σκηνικού στους καιρούς του μνημονίου και της «κρίσης» και η αναρχική προοπτική.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012, 6μμ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, Πανεπιστημίου Αθήνας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου